Hioba 33
1 Teraz więc, Hiobie, posłuchaj, proszę, mojej mowy i nadstaw uszu na wszystkie moje słowa.
Job, ka olthui hnatun dae lamtah ka ol boeih he hnakaeng thil laeh.
2 Oto teraz otworzyłem swoje usta, [a] mój język będzie mówił pod podniebieniem.
Ka ka ong coeng he. Ka ka khuikah ka lai loh a thui.
3 Moje słowa pochodzą ze szczerości mego serca, [a] moje wargi wyraźnie wypowiedzą wiedzę.
Ka ol he ka lungbuei dueng lamkah tih ka hmuilai kah mingnah loh cimphan la a thui.
4 Duch Boży stworzył mnie, tchnienie Wszechmocnego ożywiło mnie.
Pathen Mueihla loh kai n'saii tih Tlungthang kah hiil loh kai n'hing sak.
5 Jeśli możesz, odpowiedz mi; przygotuj się i stań przede mną.
Kai thuung hamla na coeng mak atah tawn uh lamtah ka mikhmuh ah pai laeh.
6 Oto ja, według twoich słów, odpowiem ci za Boga, [chociaż] też jestem z błota ulepiony.
Pathen taengah kai he nang ka bangla ka om tih kai khaw dikpo lamkah ni m'pet.
7 Oto mój strach nie zatrwoży cię, a moja ręka nie zaciąży na tobie.
Kai he mueirhih moenih nang n'let sak mako. Ka kut long khaw nang n'nan thil mahpawh.
8 Ty jednak powiedziałeś mi do uszu, słyszałem dźwięk [twoich] słów:
Tedae ka hna ah na thui tih olthui ol khaw ka yaak.
9 Jestem czysty, bez przestępstwa, jestem niewinny i nie ma we mnie nieprawości.
“Ka cil tih boekoek ka khueh moenih. Ka caih tih kai taengah thaesainah om moenih.
10 Oto on znajduje zarzuty przeciwko mnie i uważa mnie za swego wroga.
Te cakhaw kai taengkah noihhainah a hmuh vaengah kai amah kah thunkha bangla a moeh.
11 Zakuł moje nogi w dyby, a zważa na wszystkie moje ścieżki.
Ka kho he hloong dongah a buen tih ka caehlong boeih a dawn,” na ti.
12 Otóż w tym nie jesteś sprawiedliwy. Powiem ci, że Bóg jest większy od człowieka.
Tedae na tang moenih he. Pathen he hlanghing lakah a len dongah nang te kan doo.
13 Dlaczego z nim się spierasz? Przecież on nie tłumaczy się z żadnych swoich spraw.
Balae tih amah te na ho. A ol te boeih n'doo moenih ta.
14 Bóg bowiem mówi raz i drugi, ale człowiek tego nie dostrzega.
Pathen loh pakhat la a thui dae a hmuhming pawt atah hnavoei la a thui.
15 We śnie, w nocnym widzeniu, gdy twardy sen spada na ludzi, w czasie drzemki na łóżku;
Ih loh hlang a hnah vaengkah khoyin olphong mueimang ah khaw, thingkong dongkah a ngam vaengah khaw,
16 Wtedy otwiera ucho ludzkie i pieczętuje ich pouczenie;
Hlang hna te a khui sak tih amih kah rhalrhingnah neh a daeng pah.
17 Aby odwieść człowieka od [złego] czynu i zabrać od niego pychę.
Hlang loh a khoboe lamkah a nong sak tih hlang lamkah koevoeinah a khuk pah.
18 Powstrzymuje jego duszę od dołu, a jego życie [chroni] przed śmiercią od miecza.
A hinglu te vaam khui lamloh, a hingnah te pumcumnah loh a paan khui lamkah a hoeptlang.
19 Każe [go] też cierpieniem na jego łożu i [bólem] we wszystkich jego kościach;
A thingkong dongah nganboh neh a tluung tih tuituknah loh a rhuhrhong boeih te phat a thuek pah.
20 Tak że jego życiu obrzydza chleb, a jego duszy przysmaki.
A hingnah loh buh te khaw a hinglu loh hoehhamnah maeh khaw a lawt pah.
21 Jego ciało niszczeje nie do poznania, a wystają jego kości, które nie były widoczne.
A saa te caphoei cuk bangla mueihmuh ah a khah tih a rhuh a hmuh pawt khaw a ming sak.
22 Jego dusza zbliża się do grobu, a jego życie do niosących śmierć.
A hinglu loh vaam khuila, a hingnah te aka duek rhoek taengla pawk.
23 Jeśli będzie przy nim jakiś anioł, pośrednik, jeden z tysiąca, aby oznajmić człowiekowi jego powinność;
Anih kah duengnah te hlang taengah aka puen la thawngkhat lamkah pakhat ngawn tah amah taengah puencawn oldoe om khaming.
24 Wtedy zlituje się nad nim i powie: Wybaw go od zejścia do dołu, [bo] znalazłem okup.
Te dongah anih te a rhen mai vetih, 'Tlansum ka dang tih hlan kah aka suntla khui lamloh anih he doek laeh,’ ti mai koinih.
25 I jego ciało odzyska dziecięcą świeżość, wróci do dni swojej młodości.
A saa te camoe bangla noe vetih a cacawn tue vaengkah bangla saibawn suidae.
26 Będzie się modlił do Boga i on przyjmie go łaskawie, ujrzy jego oblicze z radością i przywróci człowiekowi jego sprawiedliwość;
Pathen taengah a thangthui vanbangla anih te a moeithen ta. A maelhmai te tamlung neh a hmuh vaengah tah anih te hlanghing taengah duengnah neh a mael sak.
27 Spojrzy na ludzi i [jeśli ktoś] powie: Zgrzeszyłem, wypaczyłem to, co prawe, i to nie było [dla mnie] korzystne;
Hlang rhoek taengla a mae tih, “Ka tholh tih a thuem te a paihaeh sak dae kai taengah n'yook sak moenih.
28 On wybawi jego duszę od zejścia do dołu, a jego życie ujrzy światło.
Kamah hinglu, hinglu van tah hlan a paan khui lamloh a lat. Te dongah ka hingnah neh a hingnah loh vangnah te hmu saeh.
29 Wszystko to czyni Bóg z człowiekiem kilkakrotnie;
He boeih he Pathen loh hlang taengah voei nit voei thum a saii ne.
30 Aby odwrócić jego duszę od dołu i aby był oświecony światłem żyjących.
Hlan khui lamkah a hinglu te hingnah khosae neh tue hamla a mael sak.
31 Zważ na to, Hiobie, słuchaj mnie; milcz, a ja będę mówił.
Job nang hnatung lamtah kai ol he hnatun. Hilphah lamtah kai loh kan thui eh.
32 Jeśli [jednak] masz coś do powiedzenia, odpowiedz mi; mów, bo chciałbym cię usprawiedliwić.
Kai nan thuung ham ol a om atah thui lah. Nang tang sak ham ka ngaih dongah ni.
33 A jeśli nie, słuchaj mnie; milcz, a nauczę cię mądrości.
Kai taengkah he na hnatun pawt atah hilphah lamtah nang te cueihnah kan cang sak bitni,” a ti nah.
