Hioba 32
1 A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
Då vände de tre män åter att svara Job; efter han höll sig rättfärdigan.
2 Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
Men Elihu, Baracheels son, af Bus af Kams slägte, vardt vreder uppå Job, att han höll sina själ rättfärdigare än Gud.
3 Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
Ock vardt han vred uppå de tre hans vänner, att de intet svar funno, och dock fördömde Job.
4 Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
Ty Elihu hade bidt, så länge de hade talat med Job, efter de voro äldre än han.
5 Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
Derföre, då, han såg, att intet svar var i de tre mäns mun, vardt han vred.
6 I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
Och så svarade Elihu, Baracheels son, af Bus, och sade: Jag är ung, och I ären gamle, derföre hafver jag skytt, och fruktat bevisa min konst på eder.
7 Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
Jag tänkte: Låt åren tala, och åldren bevisa vishet.
8 Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Men anden är i menniskone, och dens Allsmägtigas Ande gör henne förståndiga.
9 Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
Mästarena äro icke de visaste, och de gamle förstå icke hvad rätt är.
10 Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
Derföre vill jag ock tala; hör härtill, jag vill ock bevisa mina konst.
11 Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
Si, jag hafver bidt, medan I talat hafven; jag hafver gifvit akt på edart förstånd, tilldess I hafven gjort en ända på edart tal.
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
Och jag hafver haft akt uppå eder, och si, ingen är ibland eder, som Job straffa, eller till hans ord svara kan.
13 I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
I mågen tilläfventyrs säga: Vi hafve drabbat på vishetena, att Gud hafver bortkastat honom, och ingen annar.
14 Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
Det talet gör mig icke fyllest; jag vill intet svara honom, efter som I taladen.
15 Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
Ack! de uppgifvas, och kunna intet mer svara; de kunna intet mer tala.
16 Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
Efter jag nu bidt hafver, och de kunna intet tala; förty de stå tyste, och svara intet mer;
17 Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
Vill jag dock svara min part, och bevisa mina konst;
18 Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
Ty jag är så full med ordom, att min ande ängslas i minom buk.
19 Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
Si, min buk är såsom must, dem tilltäppt är, hvilken ny fat sönderslår.
20 Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
Jag måste tala, att jag må få andas; jag måste upplycka mina läppar och svara.
21 Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
Jag vill på ingens person se, och ingo mennisko till vilja tala;
22 Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
Förty jag vet icke, om jag så gjorde, om min skapare innan en kort tid mig borttagandes vorde.
