Hioba 32
1 A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
Desistieron aquellos tres hombres de responder a Job; porque este estaba convencido de su inocencia.
2 Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
Entonces montó en cólera Eliú, hijo de Baraquel bucita, de la familia de Ram. Montó en cólera contra Job, porque pretendía ser más justo que Dios.
3 Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
Se irritó también contra sus tres amigos, por cuanto no habían hallado qué contestar a Job, y con todo lo condenaban.
4 Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
Siendo ellos de mayor edad que él, Eliú había tardado en contestar a Job.
5 Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
Mas cuando vio que no había más respuesta en la boca de aquellos tres hombres, se indignó sobremanera. Tomó Eliú, hijo de Baraquel, bucita, la palabra y dijo:
6 I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
“Siendo yo joven, y vosotros ancianos, tuve miedo, y no me atreví a manifestar mi parecer.
7 Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
Yo me decía: Los días han de hablar, y en los muchos años se dará a conocer la sabiduría.
8 Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Pero hay espíritu que reside en el hombre; es el soplo del Todopoderoso el que les da la inteligencia.
9 Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
No es lo mismo ser viejo que sabio, no son (siempre) los ancianos los que entienden de justicia.
10 Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
Por eso dije: Escuchadme; quiero también yo manifestar mi parecer.
11 Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
He aquí que he esperado mientras hablabais, di oídos a vuestros razonamientos hasta el fin de vuestra disputa.
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
Sí, os he prestado atención, más ninguno ha convencido a Job; ninguno de vosotros sabe responder a sus palabras.
13 I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
No digáis, pues: «Hemos hallado la sabiduría; es Dios quien le castiga, y no hombre alguno.»
14 Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
No contra mí ha dirigido él sus palabras; y yo no voy a contestarle con vuestros argumentos.
15 Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
Desconcertados ya no responden nada, faltándoles otras palabras.
16 Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
He esperado hasta que se callasen, hasta que quedasen atascados sin poder contestar.
17 Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
Comenzaré yo a hablar, manifestaré por mi parte mi saber.
18 Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
Pues lleno estoy de palabras, me aprieta el espíritu en mi interior.
19 Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
Mi pecho es como vino encerrado, cual odre nuevo pronto a reventar.
20 Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
Hablaré para desahogarme; abriré mis labios y responderé.
21 Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
No haré acepción de personas, no adularé a ningún mortal.
22 Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
Pues no sé adular; (si lo hiciera), dentro de poco me llevaría mi Creador.”
