Hioba 32
1 A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur.
2 Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram: iratus est autem adversum Job, eo quod justum se esse diceret coram Deo.
3 Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
Porro adversum amicos ejus indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Job.
4 Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
Igitur Eliu expectavit Job loquentem, eo quod seniores essent qui loquebantur.
5 Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer.
6 I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit: [Junior sum tempore, vos autem antiquiores: idcirco, demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam.
7 Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam.
8 Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam.
9 Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
Non sunt longævi sapientes, nec senes intelligunt judicium.
10 Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
Ideo dicam: Audite me: ostendam vobis etiam ego meam sapientiam.
11 Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
Expectavi enim sermones vestros; audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus;
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam: sed, ut video, non est qui possit arguere Job, et respondere ex vobis sermonibus ejus.
13 I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
Ne forte dicatis: Invenimus sapientiam: Deus projecit eum, non homo.
14 Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
Nihil locutus est mihi: et ego non secundum sermones vestros respondebo illi.
15 Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia.
16 Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti: steterunt, nec ultra responderunt:
17 Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam.
18 Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei.
19 Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit.
20 Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
Loquar, et respirabo paululum: aperiam labia mea, et respondebo.
21 Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
Non accipiam personam viri, et Deum homini non æquabo.
22 Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me factor meus.]
