Hioba 32
1 A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
Als nun jene drei Männer Hiob nicht mehr antworteten, weil er sich für gerecht hielt,
2 Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
da entbrannte der Zorn Elihus, des Sohnes Barachels, von Bus aus dem Geschlechte Ram. Über Hiob ward er zornig, weil er sich Gotte gegenüber für gerecht hielt,
3 Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
und über seine drei Freunde ward er zornig, weil sie nicht Antwort gefunden hatten, um Hiob sein Unrecht zu beweisen.
4 Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
Elihu hatte aber mit seiner Rede an Hiob gewartet, weil jene betagter waren als er.
5 Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
Als aber Elihu sah, daß der Mund der drei Männer nichts mehr zu antworten wußte, da entbrannte sein Zorn.
6 I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
Und so hob Elihu, der Sohn Barachels, von Bus, also an: Ich bin noch jung an Jahren, und ihr seid Greise; darum war ich furchtsam und scheute mich, euch kund zu geben, was ich weiß.
7 Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
Ich dachte: Mag das Alter reden, und die Menge der Jahre Weisheit lehren!
8 Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Allein, der Geist im Menschen ist es und der Odem des Allmächtigen, der sie verständig macht.
9 Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
Nicht die Betagten sind die Weisesten, noch verstehen die Greise, was das Rechte ist.
10 Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
Darum sage ich: Höre mir zu; auch ich will nun kundgeben, was ich weiß.
11 Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
Seht, ich habe eure Reden abgewartet, horchte auf eure Lehren, bis ihr die rechten Worte ergründen würdet.
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
Ja, auf euch habe ich acht gehabt, doch siehe, da war keiner unter euch, der Hiob überführt, der seine Worte widerlegt hätte.
13 I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
Sagt nicht: “Wir sind auf Weisheit gestoßen; nur Gott vermag ihn zu schlagen, nicht ein Mensch!”
14 Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
Gegen mich hat er keine Beweise gerichtet, und mit euren Worten werd' ich ihm nicht antworten.
15 Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
Sie sind bestürzt, antworten nicht mehr; die Worte sind ihnen ausgegangen.
16 Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
Und ich sollte warten, weil sie nicht reden, weil sie dastehen, ohne mehr Antwort zu geben?
17 Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
Ich will auch mein Teil antworten, will auch meinerseits kundgeben, was ich weiß.
18 Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
Denn ich bin voll von Worten; mich drängt der Geist in meinem Inneren.
19 Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
Fürwahr, mein Inneres gleicht festverschlossenem Wein; wie neugefüllte Schläuche will es platzen.
20 Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
Reden will ich, um mir Luft zu machen, will mein Lippen aufthun und entgegnen.
21 Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
Für niemand werde ich Partei ergreifen und werde keinem Menschen schmeicheln.
22 Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
Denn ich verstehe mich nicht aufs Schmeicheln; gar leicht würde mich sonst mein Schöpfer hinwegnehmen.
