Hioba 32
1 A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
Then those three men stopped answering Job, because [they could not convince Job that he was wrong in claiming that] he had not done anything that was wrong.
2 Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
Then Elihu, the son of Barachel, a descendant of Buz, from the clan of Ram, became very angry at Job. He was angry because Job continued to claim that he was righteous/innocent, and that God was wrong [to punish him].
3 Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
He was also angry with Job’s three friends, because they had declared that Job must have done many things that were wrong, but they were unable to convince Job [that what they said was true]. As a result, [it seemed to Elihu that] God did what was wrong by punishing Job.
4 Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
Elihu was younger than the others, so he waited [until they had finished speaking] before he replied to Job.
5 Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
But when Elihu realized that the three men had no more to say [MTY] to Job, he became angry.
6 I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
And this is what he said: “I am young, and you all are much older than I am. So, I was timid, and I was afraid to tell you what I was thinking.
7 Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
I thought, ‘Let those [PRS] who are much older speak, because older people [should be able to] say things that are wise.’
8 Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
But the Spirit of Almighty [God] is within people, and it is he who enables them to be wise.
9 Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
It is not people becoming old that enables them to be wise; not [all] old people understand what is right.
10 Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
“So, I say, ‘Listen to me, and allow me to say what I think.’
11 Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
I waited for you all to speak; I wanted to hear the wise things that you would say. I waited while you thought carefully about what [would be the right things] to say.
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
I paid attention carefully, but surprisingly, none of you were able to prove that what Job said was wrong.
13 I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
So, do not say [to yourselves], ‘We have discovered what is wise!’ It is God who must (refute Job/show that what Job said was wrong), because you three have not been able to do that.
14 Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
Job was replying to you, [not to me], but I will not reply to him by saying what you three said.
15 Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
“You three are dismayed [because you have not been able to convince him that he was wrong], so you are not saying any more to him [DOU].
16 Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
But because you do not speak, I certainly will not wait any longer [RHQ]; you merely stand there and do not reply any more.
17 Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
So [now] I also will reply [to Job] and say what I think.
18 Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
I have plenty to say, and my spirit compels me to say it.
19 Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
My inner being is like [SIM] a (wineskin/bag that has (new/fermenting) wine in it), and it will soon burst.
20 Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
I must speak [MTY], in order that I do not have to keep holding what I want to say; I must say something [MTY] to reply [to you all].
21 Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
I will speak [fairly], not favoring any of you, and I will not try to flatter anyone.
22 Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
I [really] do not know how to flatter people; and if I did that, God would soon get rid of me.”
