Hioba 32
1 A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
A když přestali ti tři muži odpovídati Jobovi, proto že se spravedlivý sobě zdál,
2 Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
Tedy rozpáliv se hněvem Elihu, syn Barachele Buzitského z rodu Syrského, na Joba, rozhněval se, proto že spravedlivější pravil býti duši svou nad Boha.
3 Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
Ano i na ty tři z přátel jeho roznítil se hněv jeho, proto že nenalézajíce odpovědi, však potupovali Joba.
4 Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
Nebo Elihu očekával na Joba a na ně s řečí, proto že starší byli věkem než on.
5 Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
Ale vida Elihu, že nebylo žádné odpovědi v ústech těch tří mužů, zažhl se v hněvě svém.
6 I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
I mluvil Elihu syn Barachele Buzitského, řka: Já jsem nejmladší, vy pak jste starci, pročež ostýchaje se, nesměl jsem vám oznámiti zdání svého.
7 Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
Myslil jsem: Staří mluviti budou, a mnoho let mající v známost uvedou moudrost.
8 Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Ale vidím, že Duch Boží v člověku a nadšení Všemohoucího činí lidi rozumné.
9 Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
Slavní ne vždycky jsou moudří, aniž starci vždycky rozumějí soudu.
10 Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
A protož pravím: Poslouchejte mne, oznámím i já také zdání své.
11 Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
Aj, očekával jsem na slova vaše, poslouchal jsem důvodů vašich dotud, dokudž jste vyhledávali řeči,
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
A bedlivě vás soudě, spatřil jsem, že žádného není, kdo by Joba přemohl, není z vás žádného, ješto by odpovídal řečem jeho.
13 I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
Ale díte snad: Nalezli jsme moudrost, Bůh silný stihá jej, ne člověk.
14 Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
Odpovím: Ač Job neobracel proti mně řeči, a však slovy vašimi nebudu jemu odpovídati.
15 Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
Bojí se, neodpovídají více, zavrhli od sebe slova.
16 Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
Èekal jsem zajisté, však poněvadž nemluví, ale mlčí, a neodpovídají více,
17 Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
Odpovím i já také za sebe, oznámím zdání své i já.
18 Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
Nebo pln jsem řečí, těsno ve mně duchu života mého.
19 Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
Aj, břicho mé jest jako mest nemající průduchu, jako sudové noví rozpuklo by se.
20 Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
Mluviti budu, a vydchnu sobě, otevru rty své, a odpovídati budu.
21 Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
Nebuduť pak šetřiti osoby žádného, a k člověku bez proměňování jména mluviti budu.
22 Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
Nebo neumím jmen proměňovati, nebo tudíž by mne zachvátil stvořitel můj.
