Hioba 32
1 A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
Ona tri čovjeka prestadoše Jobu odgovarati, jer je on sebe smatrao nevinim.
2 Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
Nato se rasrdi Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, od plemena Ramova: planu gnjevom na Joba zato što je sebe držao pravednim pred Bogom;
3 Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
a planu gnjevom i na tri njegova prijatelja jer nisu više našli ništa što bi odgovorili te su tako Boga osudili.
4 Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
Dok su oni govorili s Jobom, Elihu je šutio, jer su oni bili stariji od njega.
5 Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
Ali kad vidje da ona tri čovjeka nisu više imala odgovora u ustima, planu od srdžbe.
6 I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
I progovorivši, Elihu, sin Barakeelov, iz Buza, reče: “Po godinama svojim još mlad sam ja, a u duboku vi ste ušli starost; bojažljivo se zato ja ustezah znanje svoje pokazati pred vama.
7 Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
Mišljah u sebi: 'Govorit će starost, mnoge godine pokazat će mudrost.'
8 Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
Uistinu, dah neki u ljudima, duh Svesilnog mudrim čini čovjeka.
9 Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
Dob poodmakla ne daje mudrosti a niti starost pravednosti uči.
10 Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
Zato vas molim, poslušajte mene da vam i ja znanje svoje izložim.
11 Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
S pažnjom sam vaše besjede pratio i razloge sam vaše saslušao dok ste tražili što ćete kazati.
12 I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
Na vama moja sva bijaše pažnja, al' ne bi nikog da Joba pobije ni da mu od vas tko riječ opovrgne.
13 I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
Nemojte reći: 'Na mudrost smo naišli! Bog će ga pobit jer čovjek ne može.'
14 Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
Nije meni on besjedu upravio: odvratit mu neću vašim riječima.
15 Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
Poraženi, otpovrgnut ne mogu, riječi zapeše u grlu njihovu.
16 Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
Čekao sam! Al', gle, oni ne zbore. Umukoše, ni riječ više da kažu!
17 Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
Na meni je da progovorim sada, znanje ću svoje i ja izložiti.
18 Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
Riječi mnoge u meni naviru dok iznutra moj duh mene nagoni.
19 Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
Gle, nutrina mi je k'o mošt zatvoren, k'o nova će se raspući mješina.
20 Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
Da mi odlane, govorit ću stoga, otvorit ću usne i odvratit' vama.
21 Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
Nijednoj strani priklonit se neću niti laskat ja namjeravam kome.
22 Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
Laskati ja ne umijem nikako, jer smjesta bi me Tvorac moj smaknuo.
