Hioba 31

1 Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?

“Había ya hecho pacto con mis ojos de no mirar a doncella.

2 Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?

¿Cuál es, pues, mi porción desde arriba de parte de Dios, y la herencia que desde lo alto me da el Todopoderoso?

3 Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?

¿No es la perdición para el malvado, y la calamidad para los que obran la iniquidad?

4 Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?

¿No observa El mis caminos y cuenta todos mis pasos?

5 Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;

Si yo he seguido la mentira, y mi pie ha corrido tras el fraude,

6 To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.

¡péseme Dios en justa balanza y reconozca mi inocencia!

7 Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;

Si mis pasos se desviaron del camino, si mi corazón se fue tras mis ojos, y si se ha pegado algo a mis manos,

8 Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.

¡siembre yo, y coma otro, y sea desarraigado mi linaje!

9 Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;

Si mi corazón se ha dejado seducir por una mujer, y si anduve acechando a la puerta de mi prójimo,

10 To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.

¡muela para otro mi mujer, y encórvense ajenos sobre ella!

11 [Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;

Porque esto es cosa nefanda, un crimen que han de juzgar los jueces;

12 To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.

un fuego que devora hasta la ruina y destruiría todos mis bienes.

13 Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;

Si yo he despreciado el derecho de mi siervo, o de mi sierva en su litigio conmigo,

14 Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?

¿qué podría hacer yo al levantarse el mismo Dios? Cuando Él viniera a juzgar ¿qué respondería yo?

15 Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?

El que me hizo en el seno materno, ¿no le hizo también a él? ¿No nos formó uno mismo en la matriz?

16 Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;

Si he negado al pobre lo que pedía, si he hecho desfallecer los ojos de la viuda;

17 Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;

si he comido solo mi bocado, sin que comiese de él el huérfano

18 (Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);

—desde mi juventud era padre para este, y desde el seno materno he protegido a aquella—

19 Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;

si no hice caso del que iba a perecer por falta de vestido, o del pobre que estaba desnudo,

20 Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;

(y lo dejé) sin que me bendijeran sus carnes al calentarse con el vellón de mis ovejas;

21 Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;

si alcé mi mano contra el huérfano, por verme apoyado por los jueces,

22 Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.

¡despréndase mi hombro de la espalda, y mi brazo sea arrancado del húmero!

23 Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].

Por cuanto temía el castigo de Dios, no he podido resistir a su majestad.

24 Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;

Si he puesto en el oro mi confianza, y al oro he dicho: «Mi seguridad eres tú»;

25 Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;

si tuve gozo por mi grande hacienda, y por haber juntado mucho mi mano;

26 Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;

si al ver el resplandor del sol, y la brillante carrera de la luna,

27 A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;

fue seducido en secreto mi corazón, y mi mano les mandó un beso de mi boca,

28 I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.

también esto sería una maldad, una falta criminal, pues habría negado a Dios en lo alto.

29 Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;

Si me holgué de la ruina del que me odiaba, y me gocé cuando le sobrevino el mal;

30 (Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);

aunque no presté al pecado mi lengua, pidiendo con maldición su muerte;

31 Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.

si no decían las gentes de mi casa: «¿Quién de su alimento no se ha saciado?»

32 Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.

pues jamás el forastero se quedó de noche al descubierto, porque yo abría mis puertas al pasajero;

33 Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;

si encubrí, como Adán, mi pecado, y oculté en mi seno mi iniquidad,

34 Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?

temiendo a la gran muchedumbre y el desprecio de los parientes, quedando callado y sin salir de mi casa...

35 Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.

¡Oh si hubiese quien me escuchase! He aquí mi firma. ¡Respóndame el Todopoderoso! ¡Que escriba también mi adversario su libelo de acusación!

36 Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?

Yo lo llevaría sobre mi hombro, me lo ceñiría como diadema.

37 Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.

(A mi juez) le daré cuenta de todos mis pasos; como a un príncipe me presentaré a él.

38 Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;

Si contra mi clama mi tierra, y a una lloran sus surcos,

39 Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;

por haber yo comido sus frutos sin pagar y afligido a sus cultivadores,

40 Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.

¡názcanme abrojos en vez de trigo, y cizaña en vez de cebada!” Fin de las palabras de Job.