Hioba 31
1 Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
Fiz concerto com os meus olhos: como pois atentaria numa virgem?
2 Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
Porque qual seria a parte de Deus de cima? ou a herança do Todo-poderoso para mim desde as alturas?
3 Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
Porventura não é a perdição para o perverso, o desastre para os que obram iniquidade?
4 Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
Ou não vê ele os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?
5 Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
Se andei com vaidade, e se o meu pé se apressou para o engano
6 To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
(Pese-me em balanças fieis, e saberá Deus a minha sinceridade),
7 Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
Se os meus passos se desviavam do caminho, e se o meu coração segue os meus olhos, e se às minhas mãos se apegou coisa alguma,
8 Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
Então semeie eu e outro coma, e seja a minha descendência arrancada até à raiz.
9 Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
Se o meu coração se deixou seduzir por uma mulher, ou se eu armei traições à porta do meu próximo,
10 To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
Então moa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ela.
11 [Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
Porque é uma infâmia, e é delito pertencente aos juízes.
12 To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
Porque fogo é que consomem até à perdição, e desarreigaria toda a minha renda.
13 Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando eles contendiam comigo,
14 Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
Então que faria eu quando Deus se levantasse? e, inquirindo a causa, que lhe responderia?
15 Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
Aquele que me fez no ventre não o fez também a ele? ou não nos formou do mesmo modo na madre?
16 Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
Se retive o que os pobres desejavam, ou fiz desfalecer os olhos da viúva,
17 Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
Ou só comi o meu bocado, e o órfão não comeu dele
18 (Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
(Porque desde a minha mocidade cresceu comigo como com seu pai, e o guiei desde o ventre de minha mãe),
19 Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
Se a alguém vi perecer por falta de vestido, e ao necessitado por não ter coberta,
20 Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
Se os seus lombos me não abençoaram, se ele não se aquentava com as peles dos meus cordeiros,
21 Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
Se eu levantei a minha mão contra o órfão, porquanto na porta via a minha ajuda,
22 Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
Então caia do ombro a minha espadoa, e quebre-se o meu braço do osso.
23 Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
Porque o castigo de Deus era para mim um assombro, e eu não podia suportar a sua alteza.
24 Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
Se no ouro pus a minha esperança, ou disse ao ouro fino: Tu és a minha confiança;
25 Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
Se me alegrei de que era muita a minha fazenda, e de que a minha mão tinha alcançado muito;
26 Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
Se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, caminhando gloriosa,
27 A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
E o meu coração se deixou enganar em oculto, e a minha boca beijou a minha mão,
28 I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
Também isto seria delito pertencente ao juiz: pois assim negaria a Deus que está em cima.
29 Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
Se me alegrei da desgraça do que me tem ódio, e se eu exultei quando mal o achou
30 (Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
(também não deixei pecar o meu paladar, desejando a sua morte com maldição),
31 Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
Se a gente da minha tenda não disse: Ah, quem nos desse da sua carne! nunca nos fartariamos dela:
32 Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
O estrangeiro não passava a noite na rua; as minhas portas abria ao viandante.
33 Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
Se, como Adão, encobri as minhas transgressões, ocultando o meu delito no meu seio;
34 Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
Porque eu temia a grande multidão, e o desprezo das famílias me apavoraria, e eu me calaria, e não sairia da porta.
35 Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
Ah quem me dera um que me ouvisse! eis que o meu intento é que o Todo-poderoso me responda, e que o meu adversário escreva um livro.
36 Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
Por certo que o levaria sobre o meu ombro, sobre mim o ataria por coroa.
37 Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
O número dos meus passos lhe mostraria: como príncipe me chegaria a ele.
38 Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus regos juntamente chorarem,
39 Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
Se comi a sua novidade sem dinheiro, e sufoquei a alma dos seus donos,
40 Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
Por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Job.
