< Hioba 31 >

1 Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal’kje skygna etter møy.
2 Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
Kva gav meg elles Gud der uppe? Kva arv gav Allvald frå det høge?
3 Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
Kjem ikkje udådsmann i naud? Og illgjersmenn i ulukka?
4 Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
Ser ikkje han på mine vegar? Tel ikkje han kvart stig eg gjeng?
5 Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
Dersom eg fram med fals hev fare, og foten sprunge etter svik
6 To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
- Gud vege meg på rettferds vegt, so han kann sjå eg skuldlaus er! -
7 Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
Veik mine stig frå vegen av, hev hjarta etter augo gjenge, var det ein flekk på mine hender,
8 Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
so gjev ein annan et mitt såd, og riv mi planting upp med rot!
9 Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
Let eg min hug av kvinna dåra, sneik eg til grannens dør meg fram,
10 To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
so lat mitt viv åt andre mala, og andre yver ho seg bøygje!
11 [Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
For dette er ei skjemdarferd, eit brot som dom og straff fortener,
12 To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
ein eld som eta vil til avgrunns og øydeleggja all mi eiga.
13 Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
Vanvyrd’ eg retten åt min træl og trælkvinna i trætta med deim?
14 Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
- Kva gjord’ eg då, når Gud reis upp? Kva svara eg, når han meg klaga?
15 Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
Dei er som meg i morsliv skapte; ein forma oss i moderfang -
16 Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
Um eg sagde nei når arming bad, og let enkja gråtande gå burt,
17 Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
hev eg mitt brød åleine ete, so farlaus inkje fekk ein bit,
18 (Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
- nei, far for han eg var frå yngdi, frå morsliv var eg hennar førar -
19 Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
Såg eg ein stakar utan klæde, ein fatig utan yverplagg,
20 Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
og so hans lender ei meg signa, og ei mi saueull han vermde,
21 Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
hev eg mot farlaus handi lyft, av di eg medhald fekk i retten:
22 Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
Let herdi mi or led då losna, og armen brotna frå sitt bein!
23 Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
For eg var ovleg rædd Guds straff, eg magtlaus stod framfor hans velde.
24 Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
Um eg mi lit til gullet sette, og voni til det fine gull,
25 Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
Gledde eg meg ved auka rikdom, og alt eg vann meg med mi hand,
26 Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
såg eg på ljoset når det stråla, på månen der han skreid i glans,
27 A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
vart hjarta mitt i løyndom dåra, so kyss på hand til deim eg sende,
28 I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
so var det og straffande brot, då neitta eg min Gud der uppe.
29 Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
Hev eg meg gledt ved uvens uferd, og jubla når han kom i skade,
30 (Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
- men eg let ikkje munnen synda og banna honom ifrå livet -
31 Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
hev ei mitt husfolk stendigt sagt: «Kven gjekk vel svolten frå hans bord?»
32 Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
- Eg let’kje framand natta ute; for ferdamann eg opna døri -
33 Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
hev eg som Adam dult mi synd, og løynt mi misgjerd i min barm,
34 Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
di eg var rædd den store hop og ottast spott frå ættefrendar, so stilt eg heldt meg innum dører?
35 Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
Å, vilde nokon høyra på meg! Sjå her er underskrifti mi, lat berre Allvald svara meg! Fekk eg den skrift min motpart skreiv,
36 Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
den skulde eg på oksli bera og binda på meg som ein krans
37 Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
eg melde honom kvart mitt stig, og som ein hovding møta honom.
38 Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
Dersom min åker klagar meg, og um plogforerne lyt gråta,
39 Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
åt eg hans grøda ubetalt, tok livet eg av eigarmannen:
40 Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
Lat då for kveite klunger gro, og ugras der eg sådde bygg!» Her endar Jobs tale.

< Hioba 31 >