Hioba 31
1 Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?
Pepigi fœdus cum oculis meis, ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?
Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hæreditatem Omnipotens de excelsis?
3 Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?
Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus injustitiam?
4 Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?
Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
5 Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;
Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,
6 To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.
appendat me in statera justa, et sciat Deus simplicitatem meam.
7 Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;
Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula,
8 Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.
seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur.
9 Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;
Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
10 To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.
scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
11 [Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;
Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
12 To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.
Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
13 Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;
Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:
14 Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?
quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
15 Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?
Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in vulva unus?
16 Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;
Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci;
17 Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;
si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea
18 (Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);
(quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum);
19 Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;
si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem;
20 Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;
si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est;
21 Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;
si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
22 Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.
humerus meus a junctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23 Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].
Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui.
24 Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;
Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea;
25 Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;
si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea;
26 Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;
si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare,
27 A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;
et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo:
28 I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.
quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
29 Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;
Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum:
30 (Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);
non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus.
31 Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.
Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus ejus, ut saturemur?
32 Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.
foris non mansit peregrinus: ostium meum viatori patuit.
33 Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;
Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
34 Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?
si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.
Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat,
36 Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?
ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
37 Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.
Per singulos gradus meos pronuntiabo illum, et quasi principi offeram eum.
38 Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;
Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent:
39 Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;
si fructus ejus comedi absque pecunia, et animam agricolarum ejus afflixi:
40 Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.
pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. Finita sunt verba Job.
