Hioba 31

1 Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?

Io avevo stretto un patto con gli occhi miei; come dunque avrei fissati gli sguardi sopra una vergine?

2 Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?

Che parte mi avrebbe assegnata Iddio dall’alto e quale eredità m’avrebbe data l’Onnipotente dai luoghi eccelsi?

3 Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?

La sventura non è ella per il perverso e le sciagure per quelli che fanno il male?

4 Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?

Iddio non vede egli le mie vie? non conta tutti i miei passi?

5 Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;

Se ho camminato insieme alla menzogna, se il piede mio s’è affrettato dietro alla frode

6 To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.

(Iddio mi pesi con bilancia giusta e riconoscerà la mia integrità)

7 Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;

se i miei passi sono usciti dalla retta via, se il mio cuore è ito dietro ai miei occhi, se qualche sozzura mi s’è attaccata alle mani,

8 Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.

ch’io semini e un altro mangi, e quel ch’è cresciuto nei miei campi sia sradicato!

9 Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;

Se il mio cuore s’è lasciato sedurre per amor d’una donna, se ho spiato la porta del mio prossimo,

10 To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.

che mia moglie giri la macina ad un altro, e che altri abusino di lei!

11 [Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;

Poiché quella è una scelleratezza, un misfatto punito dai giudici,

12 To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.

un fuoco che consuma fino a perdizione, e che avrebbe distrutto fin dalle radici ogni mia fortuna.

13 Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;

Se ho disconosciuto il diritto del mio servo e della mia serva, quand’eran meco in lite,

14 Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?

che farei quando Iddio si levasse per giudicarmi, e che risponderei quando mi esaminasse?

15 Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?

Chi fece me nel seno di mia madre non fece anche lui? non ci ha formati nel seno materno uno stesso Iddio?

16 Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;

Se ho rifiutato ai poveri quel che desideravano, se ho fatto languire gli occhi della vedova,

17 Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;

se ho mangiato da solo il mio pezzo di pane senza che l’orfano ne mangiasse la sua parte,

18 (Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);

io che fin da giovane l’ho allevato come un padre, io che fin dal seno di mia madre sono stato guida alla vedova,

19 Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;

se ho visto uno perire per mancanza di vesti o il povero senza una coperta,

20 Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;

se non m’hanno benedetto i suoi fianchi, ed egli non s’è riscaldato colla lana dei miei agnelli,

21 Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;

se ho levato la mano contro l’orfano perché mi sapevo sostenuto alla porta…

22 Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.

che la mia spalla si stacchi dalla sua giuntura, il mio braccio si spezzi e cada!

23 Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].

E invero mi spaventava il castigo di Dio, ed ero trattenuto dalla maestà di lui.

24 Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;

Se ho riposto la mia fiducia nell’oro, se all’oro fino ho detto: “Tu sei la mia speranza”,

25 Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;

se mi son rallegrato che le mie ricchezze fosser grandi e la mia mano avesse molto accumulato,

26 Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;

se, contemplando il sole che raggiava e la luna che procedeva lucente nel suo corso,

27 A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;

il mio cuore, in segreto, s’è lasciato sedurre e la mia bocca ha posato un bacio sulla mano

28 I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.

(misfatto anche questo punito dai giudici ché avrei difatti rinnegato l’Iddio ch’è di sopra),

29 Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;

se mi son rallegrato della sciagura del mio nemico ed ho esultato quando gli ha incolto sventura

30 (Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);

(io, che non ho permesso alle mie labbra di peccare chiedendo la sua morte con imprecazione),

31 Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.

se la gente della mia tenda non ha detto: “Chi è che non si sia saziato della carne delle sue bestie?”

32 Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.

(lo straniero non passava la notte fuori; le mie porte erano aperte al viandante),

33 Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;

se, come fan gli uomini, ho coperto i miei falli celando nel petto la mia iniquità,

34 Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?

perché avevo paura della folla e dello sprezzo delle famiglie al punto da starmene queto e non uscir di casa…

35 Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.

Oh, avessi pure chi m’ascoltasse!… ecco qua la mia firma! l’Onnipotente mi risponda! Scriva l’avversario mio la sua querela,

36 Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?

ed io la porterò attaccata alla mia spalla, me la cingerò come un diadema!

37 Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.

Gli renderò conto di tutt’i miei passi, a lui m’appresserò come un principe!

38 Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;

Se la mia terra mi grida contro, se tutti i suoi solchi piangono,

39 Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;

se ne ho mangiato il frutto senza pagarla, se ho fatto sospirare chi la coltivava,

40 Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.

che invece di grano mi nascano spine, invece d’orzo mi crescano zizzanie!” Qui finiscono i discorsi di Giobbe.