Hioba 31

1 Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?

Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se på en Jomfru;

2 Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?

hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?

3 Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?

Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udådsmændene Modgang?

4 Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?

Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?

5 Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;

Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig

6 To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.

på Rettens Vægtskål veje han mig, så Gud kan kende min Uskyld

7 Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;

er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,

8 Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.

da gid jeg må så og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!

9 Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;

Blev jeg en Dåre på Grund at en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,

10 To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.

så dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!

11 [Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;

Thi sligt var Skændselsdåd, Brøde, der drages for Retten,

12 To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.

ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!

13 Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;

Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, når de trættede med mig,

14 Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?

hvad skulde jeg da gøre, når Gud stod op, hvad skulde jeg svare, når han så efter?

15 Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?

Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?

16 Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;

Har jeg afslået ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,

17 Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;

var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf

18 (Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);

nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.

19 Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;

Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe

20 Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;

visselig nej, hans Hofter velsigned mig, når han varmed sig i Uld af mine Lam.

21 Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;

Har jeg løftet min Bånd mod en faderløs, fordi jeg var vis på Medhold i Retten,

22 Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.

så falde min Skulder fra Nakken, så rykkes min Arm af Led!

23 Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].

Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og når han rejste sig, magted jeg intet!

24 Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;

Har jeg slået min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,

25 Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;

var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Hånd fik sanket så meget,

26 Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;

så jeg, hvorledes Sollyset stråled, eller den herligt skridende Måne,

27 A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;

og lod mit Hjerte sig dåre i Løn, så jeg hylded dem med Kys på min Hånd

28 I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.

også det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.

29 Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;

Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, når han ramtes af Vanheld

30 (Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);

nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, så jeg bandende kræved hans Sjæl.

31 Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.

Har min Husfælle ej måttet sige: "Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord"

32 Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.

nej, den fremmede lå ej ude om Natten, jeg åbned min Dør for Vandringsmænd.

33 Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;

Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, så jeg dulgte min Brøde i Brystet

34 Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?

af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, så jeg blev inden Døre i Stilhed!

35 Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.

Ak, var der dog en, der hørte på mig! Her er mit Bomærke - lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!

36 Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?

Sandelig, tog jeg det på min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,

37 Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.

svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.

38 Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;

Har min Mark måttet skrige over mig og alle Furerne græde,

39 Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;

har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,

40 Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.

så gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.