Hioba 30

1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.

Toda sedaj me imajo tisti, ki so mlajši od mene, v posmeh, katerih očete bi preziral, da jih postavim s psi svojega tropa.

2 Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?

Da, kako naj mi moč njihovih rok koristi, zrelost je odšla od njih?

3 Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.

Zaradi potrebe in lakote so bili osamljeni. Bežijo v divjino, v prejšnjem času zapuščeno in opustošeno.

4 Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.

Ki sekajo egiptovsko špinačo pri grmih in brinove korenine so njihova hrana.

5 Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;

Pregnani so bili izmed ljudi (za njimi so vpili kakor za tatom),

6 Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.

da prebivajo v pečinah dolin, v zemeljskih votlinah in v skalah.

7 Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.

Med grmovjem so rigali, pod koprivami so bili zbrani skupaj.

8 [To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.

Bili so otroci bedakov, da, otroci nizkotnih mož, bili so zlobnejši kakor zemlja.

9 Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.

Sedaj sem njihova pesem, da, jaz sem njihova tarča posmeha.

10 Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.

Prezirajo me, bežijo daleč od mene in ne prizanašajo mi pljunka v moj obraz.

11 A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.

Ker je odvezal mojo vrvico in me prizadel, so tudi oni popustili uzdo pred menoj.

12 Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.

Na moji desni roki vstaja mladina. Moja stopala odrivajo in zoper mene so dvignili poti svojega uničenja.

13 Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.

Škodujejo moji stezi, postavili so mojo katastrofo, nobenega pomočnika nimajo.

14 Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].

Prišli so nadme kakor [skozi] široko vrzel vodá. V opustošenju so se zgrnili nadme.

15 Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.

Strahote so se zgrnile nadme. Mojo dušo zasledujejo kakor veter in moja blaginja mineva kakor oblak.

16 A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;

Sedaj je moja duša izlita nadme, polastili so se me dnevi stiske.

17 W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.

Moje kosti so prebodene v meni v nočnem obdobju in moje kite nimajo počitka.

18 Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.

Z veliko silo moje bolezni je moja obleka spremenjena; naokoli me veže kakor ovratnik mojega plašča.

19 Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.

Vrgel me je v blato in postal sem podoben prahu in pepelu.

20 Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.

Kličem k tebi, ti pa me ne slišiš. Vstanem, ti pa se ne oziraš name.

21 Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.

Do mene si postal krut; s svojo močno roko se nastrojuješ zoper mene.

22 Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.

Vzdiguješ me k vetru, povzročaš mi, da jaham na njem in raztapljaš moje imetje.

23 Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.

Kajti vem, da me boš privedel k smrti in k hiši, določeni za vse živeče.

24 Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.

Vendar svoje roke ne bo iztegnil h grobu, čeprav v svojem uničenju kričijo.

25 Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?

Mar nisem jokal zaradi tistega, ki je bil v stiski? Mar ni moja duša žalovala za ubogim?

26 Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.

Ko sem gledal za dobrim, potem je prišlo k meni zlo. Ko pa sem pričakoval svetlobo, je prišla tema.

27 Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.

Moja notranjost vre in ne počiva. Dnevi stiske so me ovirali.

28 Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Odšel sem žalujoč brez sonca. Vstal sem in klical v skupnosti.

29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.

Brat sem zmajem in družabnik sovam.

30 Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.

Moja koža na meni je črna in moje kosti gorijo zaradi vročine.

31 Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.

Tudi moja harfa je obrnjena v žalovanje in moja piščal v glas tistih, ki jokajo.