Hioba 30
1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.
nunc autem derident me iuniores tempore quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei
2 Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?
quorum virtus manuum erat mihi pro nihilo et vita ipsa putabantur indigni
3 Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.
egestate et fame steriles qui rodebant in solitudine squalentes calamitate et miseria
4 Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.
et mandebant herbas et arborum cortices et radix iuniperorum erat cibus eorum
5 Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;
qui de convallibus ista rapientes cum singula repperissent ad ea cum clamore currebant
6 Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.
in desertis habitabant torrentium et in cavernis terrae vel super glaream
7 Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.
qui inter huiuscemodi laetabantur et esse sub sentibus delicias conputabant
8 [To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.
filii stultorum et ignobilium et in terra penitus non parentes
9 Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.
nunc in eorum canticum versus sum et factus sum eis proverbium
10 Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.
abominantur me et longe fugiunt a me et faciem meam conspuere non verentur
11 A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.
faretram enim suam aperuit et adflixit me et frenum posuit in os meum
12 Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.
ad dexteram orientis calamitatis meae ilico surrexerunt pedes meos subverterunt et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis
13 Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.
dissipaverunt itinera mea insidiati sunt mihi et praevaluerunt et non fuit qui ferret auxilium
14 Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].
quasi rupto muro et aperta ianua inruerunt super me et ad meas miserias devoluti sunt
15 Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.
redactus sum in nihili abstulisti quasi ventus desiderium meum et velut nubes pertransiit salus mea
16 A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;
nunc autem in memet ipso marcescit anima mea et possident me dies adflictionis
17 W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.
nocte os meum perforatur doloribus et qui me comedunt non dormiunt
18 Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.
in multitudine eorum consumitur vestimentum meum et quasi capitio tunicae sic cinxerunt me
19 Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.
conparatus sum luto et adsimilatus favillae et cineri
20 Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.
clamo ad te et non exaudis me sto et non respicis me
21 Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.
mutatus es mihi in crudelem et in duritia manus tuae adversaris mihi
22 Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.
elevasti me et quasi super ventum ponens elisisti me valide
23 Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.
scio quia morti tradas me ubi constituta domus est omni viventi
24 Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.
verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam et si corruerint ipse salvabis
25 Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?
flebam quondam super eum qui adflictus erat et conpatiebatur anima mea pauperi
26 Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.
expectabam bona et venerunt mihi mala praestolabar lucem et eruperunt tenebrae
27 Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.
interiora mea efferbuerunt absque ulla requie praevenerunt me dies adflictionis
28 Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
maerens incedebam sine furore consurgens in turba clamavi
29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.
frater fui draconum et socius strutionum
30 Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.
cutis mea denigrata est super me et ossa mea aruerunt prae caumate
31 Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.
versa est in luctum cithara mea et organum meum in vocem flentium
