Hioba 30

1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.

Most pedig nevetnek rajtam, a kik fiatalabbak nálam a kiknek atyjokat az én juhaimnak komondorai közé sem számláltam volna.

2 Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?

Mire való lett volna nékem még kezök ereje is? Rájok nézve a vénség elveszett!

3 Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.

Szükség és éhség miatt összeaszottak, a kik a kopár földet futják, a sötét, sivatag pusztaságot.

4 Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.

A kik keserű füvet tépnek a bokor mellett, és rekettyegyökér a kenyerök.

5 Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;

Az emberek közül kiűzik őket, úgy hurítják őket, mint a tolvajt.

6 Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.

Félelmetes völgyekben kell lakniok, a földnek és szikláknak hasadékaiban.

7 Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.

A bokrok között ordítanak, a csalánok alatt gyülekeznek.

8 [To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.

Esztelen legények, sőt becstelen fiak, a kiket kivertek az országból.

9 Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.

És most ezeknek lettem gúnydalává, nékik levék beszédtárgyuk!

10 Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.

Útálnak engem, messze távoznak tőlem, és nem átalanak pökdösni előttem.

11 A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.

Sőt leoldják kötelöket és bántalmaznak engem, és a zabolát előttem kivetik.

12 Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.

Jobb felől ifjak támadnak ellenem, gáncsot vetnek lábaimnak, és ösvényt törnek felém, hogy megrontsanak.

13 Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.

Az én útamat elrontják, romlásomat öregbítik, nincsen segítség ellenök.

14 Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].

Mint valami széles résen, úgy rontanak elő, pusztulás között hömpölyögnek ide.

15 Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.

Rettegések fordultak ellenem, mint vihar űzik el tisztességemet, boldogságom eltünt, mint a felhő.

16 A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;

Mostan azért enmagamért ontja ki magát lelkem; nyomorúságnak napjai fognak meg engem.

17 W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.

Az éjszaka meglyuggatja csontjaimat bennem, és nem nyugosznak az én inaim.

18 Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.

A sok erőlködés miatt elváltozott az én ruházatom; úgy szorít engem, mint a köntösöm galléra.

19 Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.

A sárba vetett engem, hasonlóvá lettem porhoz és hamuhoz.

20 Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.

Kiáltok hozzád, de nem felelsz; megállok és csak nézel reám!

21 Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.

Kegyetlenné változtál irántam; kezed erejével harczolsz ellenem.

22 Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.

Felemelsz, szélnek eresztesz engem, és széttépsz engem a viharban.

23 Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.

Hiszen tudtam, hogy visszatérítesz engem a halálba, és a minden élő gyülekező házába;

24 Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.

De a roskadóban levő ne nyujtsa-é ki kezét? Avagy ha veszendőben van, ne kiáltson-é segítségért?

25 Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?

Avagy nem sírtam-é azon, a kinek kemény napja volt; a szűkölködő miatt nem volt-é lelkem szomorú?

26 Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.

Bizony jót reméltem és rossz következék, világosságot vártam és homály jöve.

27 Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.

Az én bensőm forr és nem nyugoszik; megrohantak engem a nyomorúságnak napjai.

28 Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Feketülten járok, de nem a nap hősége miatt; felkelek a gyülekezetben és kiáltozom.

29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.

Atyjok fiává lettem a sakáloknak, és társokká a strucz madaraknak.

30 Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.

Bőröm feketülten hámlik le rólam, és csontom elég a hőség miatt.

31 Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.

Hegedűm sírássá változék, sípom pedig jajgatók szavává.