Hioba 30

1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.

Mais maintenant je suis tourné en ridicule par des hommes plus jeunes que moi, dont autrefois je n’aurais pas daigné mettre les pères avec les chiens de mon troupeau;

2 Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?

Dont je comptais pour rien la force de la main, et qui me paraissaient même indignes de la vie;

3 Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.

Qui desséchés par la détresse et la faim, rongeaient dans un désert ce qu’ils pouvaient y trouver, défigurés par le malheur et la misère;

4 Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.

Qui mangeaient des herbes et des écorces d’arbres, et dont la racine des genévriers était la nourriture;

5 Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;

Qui allaient les enlever dans les vallées, et qui, en ayant trouvé quelqu’une, y accouraient en criant;

6 Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.

Qui habitaient dans des déserts auprès des torrents, dans les cavernes de la terre, ou sur le gravier;

7 Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.

Qui au milieu de choses semblables se livraient à la joie, et mettaient leurs délices à être sous des ronces.

8 [To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.

Fils de pères insensés et vils, et qui ne paraissent nullement sur la terre.

9 Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.

Maintenant je suis devenu le sujet de leurs chansons, et je suis passé parmi eux en proverbe.

10 Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.

Ils m’ont en horreur, et ils fuient loin de moi, et ils n’ont pas honte de cracher sur ma face.

11 A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.

Car Dieu a ouvert son carquois, et il m’a abattu, et il a mis un frein à ma bouche.

12 Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.

À ma droite, quand j’ai commencé à paraître, mes maux se sont soudain élevés; ils ont renversé mes pieds, et m’ont foulé dans leurs sentiers comme sous des flots.

13 Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.

Ils ont détruit mes chemins, ils m’ont dressé des pièges et ils ont prévalu, et il n’y a eu personne qui me portât secours.

14 Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].

Comme par la brèche d’un mur et par une porte ouverte ils ont fondu sur moi, et ils ont accouru pour m’accabler dans ma misère.

15 Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.

J’ai été réduit au néant; comme le vent, vous avez emporté l’objet de mes désirs, et comme un nuage, a passé mon bonheur.

16 A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;

Aussi maintenant mon âme se flétrit en moi-même, et des jours d’affliction ont pris possession de moi.

17 W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.

Pendant la nuit mes os sont transpercés de douleurs; et ceux qui me dévorent ne dorment pas.

18 Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.

Leur multitude consume mon vêtement, et ils m’ont couvert comme d’un capuchon de tunique.

19 Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.

Je suis devenu comme la boue, et je suis semblable à la braise et à la cendre.

20 Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.

Je crie vers vous, et vous ne m’exaucez pas; je me liens devant vous, et vous ne me regardez pas.

21 Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.

Vous êtes changé et devenu cruel envers moi; et c’est avec la dureté de votre main que vous me combattez.

22 Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.

Vous m’avez élevé, et me posant comme sur le vent, vous m’avez brisé entièrement.

23 Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.

Je sais que vous me livrerez à la mort, où est marquée la maison de tous les vivants.

24 Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.

Cependant ce n’est pas pour leur ruine que vous étendez votre main; car s’ils tombent, vous les sauvez.

25 Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?

Je pleurais autrefois sur celui qui était affligé, et mon âme était compatissante pour le pauvre.

26 Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.

J’attendais des biens, et il m’est venu des maux; j’espérais la lumière, et des ténèbres se sont répandues autour de moi.

27 Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.

Un feu ardent n’a cessé de brûler dans mes entrailles; des jours d’affliction m’ont prévenu.

28 Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Je marchais triste, sans fureur; me levant, je poussais des cris au milieu de la foule.

29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.

J’ai été frère des dragons et compagnon des autruches.

30 Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.

Ma peau est devenue noire sur moi, et mes os se sont desséchés dans une ardeur brûlante.

31 Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.

Ma harpe s’est changée en plainte lugubre, et mon orgue en voix de pleureurs.