Hioba 30

1 Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.

Be wali na afoha ayeligi dunu da nama habosesesa. Ilia eda da dunu hamedeiba: le, ilia da na wa: me amo na sibi wa: i sosodo aligimusa: fidima: ne, na da logo hame doasimu galu.

2 Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?

Ilia da gasa guminisi dunu, gasa hameba: le, na hawa: hamosu hamomu hamedei ba: i.

3 Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.

Ilia da hame gagui amola ha: aligiba: le, ilia da gasia hafoga: i sogebiga, hafoga: i ifa difi gagisu.

4 Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.

Ilia da hafoga: i soge ifalabo liligi a: le fasili, nasu. Hame hedai ‘isu doa: su’ ifa ea difi amolawane nasu.

5 Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;

Dunu eno da wamolasu dunuma wele sia: ne, sefasibi defele, ilima wele sia: ne sefasi.

6 Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.

Ilia da magufu gelabo, gafulu ganodini dogoi, amo ganodini golasu.

7 Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.

Ilia da wadela: i sogega sigua ohe defele hulalu. Ilia da ifalabo haguduga gogodogagini esalusu.

8 [To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.

Ilia da dio hamedene, hamedeidafa dunu esalu. Eno dunu ilia da sogega gadili sefasi.

9 Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.

Be wali ilia da misini, nama oufesega: ne habosesesa. Na da ilima oufesega: su liligi fawane gala.

10 Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.

Ilia da nama higale hamosa. Ilia da ili hou da na hou bagade baligisa dawa: Amola ilia da misini, na odagia defo adugagala: sa.

11 A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.

Gode da na gasa hame amola hahani hamoi dagoi. Amaiba: le, amo hamedei dunu da ougi bagadewane nama doagala: sa.

12 Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.

Amo dunu wa: i da na odagiaba doagala: sa. Na iliba: le beda: ga hobeasa. Ilia da na dafawanedafa hasalima: ne ilegelala.

13 Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.

Ilia da na hobeamu logo hedofasa. Ilia na gugunufinisimusa: , logo hogosa. Ilia logo hedofamu dunu da hame gala.

14 Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].

Ilia da na gaga: i dobea holelesisi gelabodili nama soagalaguda: sa.

15 Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.

Na da beda: su hou amoga hasali dagoi. Na hahawane hou da hedolo fo mabe agoai, asi dagoi ba: sa. Na bagade gagui hou da mu mobi defele, asi dagoi ba: sa.

16 A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;

Na da wali bogomu gadenei galebe. Na se nabasu amo uhimu da hamedei.

17 W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.

Gasia, na gasa huluane da sesedudaha. Se da na da: iba: le gadigadidudabe da hame yolesa.

18 Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.

Gode da na abula mugia gaguli, bebenoagisisa.

19 Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.

E da na gaguli, fafua gisalugala: sa. Na hou da osobo gulu hame baligisa.

20 Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.

Gode! Na da Dima wele sia: sa, be Di da nama hame adole iaha. Na Dima sia: ne gadosea, Di da na sia: hame naba.

21 Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.

Di da nama mae asigiliwane hamosa. Dia gasa huluane amoga nama se iaha.

22 Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.

Dia da na foga mini masa: ne, logo doasisa. Di da gibula bobodobe isu amoga, na mini laha.

23 Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.

Na dawa: ! Dunu huluane ilima misunu hou defele, Di da na bogoma: ne oule ahoa.

24 Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.

Na da wadela: lesi dagoi. Di da nama asigima: ne fawane, na edegesa. Dia abuliba: le nama doagala: sala: ?

25 Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?

Na da bidi hamosu lai dunuma asigiba: le, dinanu. Amola hame gagui dunuma asigilalu.

26 Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.

Na da hahawane hou amola hadigi hou nama misa: ne dawa: i. Be bidi hamosu amola gasi amo fawane nama doaga: i.

27 Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.

Na da da: i dioi amola se nabasu amoga fawane sagodigi diala. Na da eso huluane se fawane nabala.

28 Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Na da alaloyo amo ganodini ahoa. Na da dunu ilia odagiaba wa: legadole, fidima: ne adole ba: sa.

29 Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.

Na sia: da sigua wa: me amola wida (osadaligi) ilia ga: be defele, da: i dioi amola fofagi agoai naba.

30 Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.

Na gadofo da afadenene, bunumai hamoi dagoi. Na da asugiga dogolosa.

31 Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.

Na da musa: hahawane gesami hea: su nabi. Be wali na da disa gugulubi fawane naba.