Hioba 3
1 Potem Hiob otworzył swoje usta i przeklinał swój dzień.
Därefter upplät Job sin mun och förbannade sin födelsedag;
2 Hiob odezwał się i zawołał:
Job tog till orda och sade:
3 Niech zginie dzień, w którym się urodziłem, i noc, [w którą] powiedziano: Poczęty mężczyzna.
Må den dag utplånas, på vilken jag föddes, och den natt som sade: "Ett gossebarn är avlat."
4 Niech ten dzień stanie się ciemnością, niech o niego nie troszczy się Bóg z wysokości i nie oświetla go światłość.
Må den dagen vändas i mörker, må Gud i höjden ej fråga efter den och intet dagsljus lysa däröver.
5 Niech go pokryje ciemność i cień śmierci, niech go ogarnie obłok i przerazi mrok dnia.
Mörkret och dödsskuggan börde den åter, molnen lägre sig över den; förskräcke den allt som kan förmörka en dag.
6 Niech tą nocą zawładnie ciemność, niech nie będzie liczona wśród dni roku [i] nie wejdzie w liczbę miesięcy.
Den natten må gripas av tjockaste mörker; ej må den få fröjda sig bland årets dagar, intet rum må den finna inom månadernas krets.
7 Niech ta noc będzie samotna, niech nie będzie w niej radosnego śpiewu.
Ja, ofruktsam blive den natten, aldrig höje sig jubel under den.
8 Niech przeklną ją ci, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi podnieść swój lament.
Må den förbannas av dem som besvärja dagar, av dem som förmå mana upp Leviatan.
9 Niech gwiazdy zaćmią się [o] zmierzchu, niech nie doczeka się światła ani nie zobaczy zorzy porannej;
Må dess grynings stjärnor förmörkas, efter ljus må den bida, utan att det kommer, morgonrodnadens ögonbryn må den aldrig få se;
10 Bo nie zamknęła drzwi łona mej [matki] i nie ukryła smutku przed moimi oczami.
eftersom den ej tillslöt dörrarna till min moders liv, ej lät olyckan förbliva dold för mina ögon.
11 Czemu nie umarłem w łonie? [Czemu] nie zginąłem, kiedy wyszedłem z łona?
Varför fick jag ej dö strax i modersskötet, förgås vid det jag kom ut ur min moders liv?
12 Czemu przyjęły mnie kolana? Czemu [przyjęły mnie] piersi, abym mógł [je] ssać?
Varför funnos knän mig till mötes, och varför bröst, där jag fick di?
13 Teraz bowiem leżałbym i trwał w spokoju, spałbym i odpoczywał;
Hade så icke skett, låge jag nu i ro, jag finge då sova, jag njöte då min vila,
14 Z królami i z doradcami ziemi, którzy sobie budowali opustoszałe miejsca;
vid sidan av konungar och rådsherrar i landet, män som byggde sig palatslika gravar,
15 Albo z książętami, którzy mieli złoto i napełnili swe domy srebrem;
ja, vid sidan av furstar som voro rika på guld och hade sina hus uppfyllda av silver;
16 Albo [czemu] nie stałem się jak ukryty, martwy płód, jak niemowlęta, [które] nie widziały światła?
eller vore jag icke till, lik ett nedgrävt foster, lik ett barn som aldrig fick se ljuset.
17 Tam bezbożni przestają straszyć, tam pozbawieni siły odpoczywają.
Där hava ju de ogudaktiga upphört att rasa, där få de uttröttade komma till vila;
18 Tam więźniowie razem wypoczywają i nie słyszą głosu ciemięzcy.
där hava alla fångar fått ro, de höra där ingen pådrivares röst.
19 Mały i wielki [są] tam sobie równi i niewolnik jest wolny od swego pana.
Små och stora äro där varandra lika, trälen har där blivit fri ifrån sin herre.
20 Czemu nędznemu dane jest światło, a życie [tym], którzy są rozgoryczeni na duszy;
Varför skulle den olycklige skåda ljuset? Ja, varför gives liv åt dem som plågas så bittert,
21 Którzy z tęsknotą wypatrują śmierci, a [ta] nie przychodzi, choć jej szukają pilniej niż ukrytych skarbów;
åt dem som vänta efter döden, utan att den kommer, och spana därefter mer än efter någon skatt,
22 Którzy wielce się radują i cieszą, kiedy grób znajdują?
åt dem som skulle glädjas -- ja, intill jubel -- och fröjda sig, allenast de funne sin grav;
23 [Czemu dane jest światło] człowiekowi, którego droga jest ukryta i którego Bóg osaczył?
varför åt en man vilkens väg är höljd i mörker, åt en man så kringstängd av Gud?
24 Kiedy bowiem mam jeść, przychodzi moje wzdychanie, a moje jęki rozchodzą się jak woda;
Suckan har ju blivit mitt dagliga bröd, och såsom vatten strömma mina klagorop.
25 Bo to, czego się bałem, spotkało mnie, a to, czego się obawiałem, spadło na mnie.
ty det som ingav mig förskräckelse, det drabbar mig nu, och vad jag fruktade för, det kommer över mig.
26 Nie byłem bezpieczny, nie miałem spokoju ani odpoczynku, a jednak nadeszła trwoga.
Jag får ingen rast, ingen ro, ingen vila; ångest kommer över mig.
