Hioba 3

1 Potem Hiob otworzył swoje usta i przeklinał swój dzień.

Después de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.

2 Hiob odezwał się i zawołał:

Y exclamó Job, y dijo:

3 Niech zginie dzień, w którym się urodziłem, i noc, [w którą] powiedziano: Poczęty mężczyzna.

Perezca el día en que yo fui nacido, y la noche que dijo: Varón es concebido.

4 Niech ten dzień stanie się ciemnością, niech o niego nie troszczy się Bóg z wysokości i nie oświetla go światłość.

Aquel día fuera tinieblas, y Dios no curara de él desde arriba, ni claridad resplandeciera sobre él.

5 Niech go pokryje ciemność i cień śmierci, niech go ogarnie obłok i przerazi mrok dnia.

Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; reposara sobre él nublado, que lo hiciera horrible como día caluroso.

6 Niech tą nocą zawładnie ciemność, niech nie będzie liczona wśród dni roku [i] nie wejdzie w liczbę miesięcy.

Aquella noche ocupara oscuridad, ni fuera contada entre los días del año, ni viniera en el número de los meses.

7 Niech ta noc będzie samotna, niech nie będzie w niej radosnego śpiewu.

¡Oh, si fuere aquella noche solitaria, que no viniera en ella canción!

8 Niech przeklną ją ci, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi podnieść swój lament.

Maldijéranla los que maldicen al día, los que se aparejan para levantar su llanto.

9 Niech gwiazdy zaćmią się [o] zmierzchu, niech nie doczeka się światła ani nie zobaczy zorzy porannej;

Las estrellas de su alba fueran oscurecidas; esperaran la luz, y no viniera, ni viera los párpados de la mañana;

10 Bo nie zamknęła drzwi łona mej [matki] i nie ukryła smutku przed moimi oczami.

por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, ni escondió de mis ojos la miseria.

11 Czemu nie umarłem w łonie? [Czemu] nie zginąłem, kiedy wyszedłem z łona?

¿Por qué no morí yo desde la matriz, o fui traspasado saliendo del vientre?

12 Czemu przyjęły mnie kolana? Czemu [przyjęły mnie] piersi, abym mógł [je] ssać?

¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué los senos que mamase?

13 Teraz bowiem leżałbym i trwał w spokoju, spałbym i odpoczywał;

Pues que ahora yaciera yo, y reposara; durmiera, y entonces tuviera reposo,

14 Z królami i z doradcami ziemi, którzy sobie budowali opustoszałe miejsca;

con los reyes y con los consejeros de la tierra, que edifican para sí los desiertos;

15 Albo z książętami, którzy mieli złoto i napełnili swe domy srebrem;

o con los príncipes que poseen el oro, que llenan sus casas de plata.

16 Albo [czemu] nie stałem się jak ukryty, martwy płód, jak niemowlęta, [które] nie widziały światła?

O ¿ por qué no fui escondido como abortivo, como los pequeñitos que nunca vieron luz?

17 Tam bezbożni przestają straszyć, tam pozbawieni siły odpoczywają.

Allí los impíos dejaron el miedo, y allí descansaron los de cansadas fuerzas.

18 Tam więźniowie razem wypoczywają i nie słyszą głosu ciemięzcy.

Allí también reposaron los cautivos; no oyeron la voz del exactor.

19 Mały i wielki [są] tam sobie równi i niewolnik jest wolny od swego pana.

Allí está el chico y el grande; allí es el siervo libre de su señor.

20 Czemu nędznemu dane jest światło, a życie [tym], którzy są rozgoryczeni na duszy;

¿Por qué dio luz al trabajado, y vida a los amargos de ánimo?

21 Którzy z tęsknotą wypatrują śmierci, a [ta] nie przychodzi, choć jej szukają pilniej niż ukrytych skarbów;

Que esperan la muerte, y no la hay; y la buscan más que tesoros.

22 Którzy wielce się radują i cieszą, kiedy grób znajdują?

Que se alegran sobremanera, y se gozan cuando hallan el sepulcro.

23 [Czemu dane jest światło] człowiekowi, którego droga jest ukryta i którego Bóg osaczył?

Al hombre que no sabe por donde vaya, y que Dios lo encerró.

24 Kiedy bowiem mam jeść, przychodzi moje wzdychanie, a moje jęki rozchodzą się jak woda;

Porque antes que mi pan, viene mi suspiro; y mis gemidos corren como aguas.

25 Bo to, czego się bałem, spotkało mnie, a to, czego się obawiałem, spadło na mnie.

Porque el temor que me espantaba me ha venido, y me ha acontecido lo que temía.

26 Nie byłem bezpieczny, nie miałem spokoju ani odpoczynku, a jednak nadeszła trwoga.

Nunca tuve paz, nunca me aseguré, ni nunca me reposé; y me vino turbación.