Hioba 29
1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
И продолжал Иов возвышенную речь свою и сказал:
2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
о, если бы я был, как в прежние месяцы, как в те дни, когда Бог хранил меня,
3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
когда светильник Его светил над головою моею, и я при свете Его ходил среди тьмы;
4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
как был я во дни молодости моей, когда милость Божия была над шатром моим,
5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
когда еще Вседержитель был со мною, и дети мои вокруг меня,
6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
когда пути мои обливались молоком, и скала источала для меня ручьи елея!
7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
когда я выходил к воротам города и на площади ставил седалище свое, -
8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
юноши, увидев меня, прятались, а старцы вставали и стояли;
9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
князья удерживались от речи и персты полагали на уста свои;
10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
голос знатных умолкал, и язык их прилипал к гортани их.
11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
Ухо, слышавшее меня, ублажало меня; око видевшее восхваляло меня,
12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
потому что я спасал страдальца вопиющего и сироту беспомощного.
13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
Благословение погибавшего приходило на меня, и сердцу вдовы доставлял я радость.
14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
Я облекался в правду, и суд мой одевал меня, как мантия и увясло.
15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
Я был глазами слепому и ногами хромому;
16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
отцом был я для нищих и тяжбу, которой я не знал, разбирал внимательно.
17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
Сокрушал я беззаконному челюсти и из зубов его исторгал похищенное.
18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
И говорил я: в гнезде моем скончаюсь, и дни мои будут многи, как песок;
19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
корень мой открыт для воды, и роса ночует на ветвях моих;
20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
слава моя не стареет, лук мой крепок в руке моей.
21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
Внимали мне и ожидали, и безмолвствовали при совете моем.
22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
После слов моих уже не рассуждали; речь моя капала на них.
23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
Ждали меня, как дождя, и, как дождю позднему, открывали уста свои.
24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
Бывало, улыбнусь им - они не верят; и света лица моего они не помрачали.
25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.
Я назначал пути им и сидел во главе и жил как царь в кругу воинов, как утешитель плачущих.
