Hioba 29

1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

És továbbá előadta Jób a példázatát és mondta:

2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

Vajha úgy volnék, mint a múltnak hónapjaiban, mint a napokban, mikor Isten megőrzött engem;

3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

mikor ragyogott fejem fölött a mécsese s világosságánál sötétben jártam!

4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

Mint a hogy voltam férfikorom napjaiban, midőn Isten meghittsége volt sátorom felett;

5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

midőn még velem volt a Mindenható, körülöttem gyermekeim;

6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

midőn lépteim tejfölben fürödtek; s a szikla ontott mellettem olajpatakokat.

7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

Midőn a kapuhoz mentem a városba, a piaczon választottam ülőhelyemet:

8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

megláttak ifjak s elbújtak, aggastyánok fölkeltek, megállottak;

9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

vezérek visszatartották beszédjöket és kezüket tették szájukra;

10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

előkelőknek hangja elbújt és nyelvök inyökhöz tapadt.

11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

Mert fül, mely hallott, boldognak mondott engem és szem, mely látott, tanúskodott mellettem.

12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

Mert megmentettem a szegényt, ki esedezett, és az árvát, kinek nem volt segítője.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

Bujdosónak áldása reám szállt és özvegynek szívét ujjongtattam.

14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

Igazságot öltöttem fel s az felöltött engem, mint köpeny és süveg volt jogosságom.

15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

Szeme voltam a vaknak és lába én a sántának;

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

apjuk én a szűkölködőknek, és annak, kit nem ismertem, pörét átkutattam.

17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

Összetörtem a jogtalannak zápfogait, és fogai közül vetettem ki a ragadmányt.

18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

Mondtam: fészkemmel együtt fogok kimúlni s mint a főnix sokasítom napjaimat;

19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

gyökerem nyitva van a víznek, és harmat időz gallyamon;

20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

dicsőségem szinte új nálam s íjam a kezemben megifjodik.

21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

Rám hallgattak és várakoztak és csendben figyeltek tanácsomra.

22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

Szavam után nem szóltak többet, rájuk cseppegett beszédem;

23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

s mint esőre várakoztak: reám, és szájukat tátották tavaszi esőre.

24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

Mosolyogtam rájuk, nem hitték; de arczom világosságát nem sötétítették el.

25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.

Választottam útjokat s fejtől ültem s ott időztem, mint király a csapatban mint a ki gyászolókat vigasztal.