Hioba 29
1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
Job reprit sa parabole, et dit,
2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
« Oh! si j'étais comme dans les mois d'autrefois, comme à l'époque où Dieu veillait sur moi;
3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
quand sa lampe brillait sur ma tête, et par sa lumière j'ai traversé les ténèbres,
4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
que j'étais dans la fleur de l'âge, quand l'amitié de Dieu était dans ma tente,
5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
quand le Tout-Puissant était encore avec moi, et mes enfants étaient autour de moi,
6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
quand mes pas étaient lavés au beurre, et le rocher a versé pour moi des flots d'huile,
7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
quand je suis sorti par la porte de la ville, quand j'ai préparé mon siège dans la rue.
8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
Les jeunes gens m'ont vu et se sont cachés. Le vieillard s'est levé et s'est mis debout.
9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
Les princes s'abstinrent de parler, et ont posé leur main sur leur bouche.
10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
La voix des nobles était étouffée, et leur langue collée au palais.
11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
Car lorsque l'oreille m'a entendu, elle m'a béni, et quand l'œil m'a vu, il m'a félicité,
12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
car j'ai délivré le pauvre qui criait, et l'orphelin aussi, qui n'avait personne pour l'aider,
13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
la bénédiction de celui qui était prêt à périr est venue sur moi, et j'ai fait en sorte que le cœur de la veuve chante de joie.
14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
Je me suis revêtu de la justice, et elle m'a habillé. Ma justice était comme une robe et un diadème.
15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
J'étais les yeux des aveugles, et des pieds aux boiteux.
16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
J'ai été un père pour les nécessiteux. J'ai fait des recherches sur la cause de celui que je ne connaissais pas.
17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
J'ai brisé les mâchoires des injustes. et a arraché la proie de ses dents.
18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
Alors j'ai dit: « Je mourrai dans ma propre maison », Je compterai mes jours comme le sable.
19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
Ma racine s'étend jusqu'aux eaux. La rosée repose toute la nuit sur ma branche.
20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
Ma gloire est fraîche en moi. Mon arc est renouvelé dans ma main.
21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
« Les hommes m'ont écouté, ils ont attendu, et j'ai gardé le silence pour mon conseil.
22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
Après mes paroles, ils n'ont plus parlé. Mon discours est tombé sur eux.
23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
Ils m'attendaient comme la pluie. Leurs bouches buvaient comme avec la pluie de printemps.
24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
Je leur ai souri quand ils n'avaient pas confiance. Ils n'ont pas rejeté la lumière de mon visage.
25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.
J'ai choisi leur voie, et je me suis assis comme chef. J'ai vécu comme un roi dans l'armée, comme celui qui réconforte les personnes en deuil.
