Hioba 29
1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
Moreover Job continued his discourse, and said:
2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
O that I were as in months past, In the days when God was my guardian;
3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
When his lamp shined over my head, And when by his light I walked through darkness!
4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
As I was in the autumn of my days, When the friendship of God was over my tent;
5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
When the Almighty was yet with me, And my children were around me;
6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
When I bathed my steps in milk, And the rock poured me out rivers of oil!
7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
When I went forth to the gate by the city, And took my seat in the market-place,
8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
The young men saw me and hid themselves, And the aged arose and stood.
9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
The princes refrained from speaking, And laid their hand upon their mouth.
10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
The nobles held their peace, And their tongue cleaved to the roof of their mouth.
11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
When the ear heard me, then it blessed me; And when the eye saw me, it gave witness to me.
12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
For I delivered the poor, when they cried; And the fatherless, who had none to help him.
13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
The blessing of him that was ready to perish came upon me, And I caused the heart of the widow to sing for joy.
14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
I clothed myself with righteousness, and it clothed itself with me; And justice was my robe and diadem.
15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
I was eyes to the blind, And feet was I to the lame;
16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
I was a father to the poor, And the cause of him I knew not I searched out;
17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
And I broke the teeth of the wicked, And plucked the spoil from his jaws.
18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
Then said I, “I shall die in my nest; I shall multiply my days as the sand.
19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
My root is spread abroad to the waters, And the dew abideth on my branches.
20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
My glory is fresh with me, And my bow gathereth strength in my hand.”
21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
To me men gave ear, and waited, And kept silence for my counsel.
22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
To my words they made no reply, When my speech dropped down upon them.
23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
Yea, they waited for me as for the rain; They opened their mouths wide as for the latter rain.
24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
If I smiled upon them, they believed it not; Nor did they cause the light of my countenance to fall.
25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.
When I came among them, I sat as chief; I dwelt as a king in the midst of an army, As a comforter among mourners.
