Hioba 29

1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,

2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

“Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,

3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!

4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,

5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,

6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.

7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

“Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,

8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.

9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.

10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.

11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,

12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.

14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

Arwako tim makare kod adiera ka lepa.

15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.

17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.

18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

“Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,

19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.

20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’

21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

“Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.

22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.

23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.

24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.

25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.

An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”