Hioba 29

1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

約伯又接着說：

2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

惟願我的景況如從前的月份， 如上帝保守我的日子。

3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

那時他的燈照在我頭上； 我藉他的光行過黑暗。

4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

我願如壯年的時候： 那時我在帳棚中， 上帝待我有密友之情；

5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

全能者仍與我同在； 我的兒女都環繞我。

6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

奶多可洗我的腳； 磐石為我出油成河。

7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

我出到城門， 在街上設立座位；

8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

少年人見我而迴避， 老年人也起身站立；

9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

王子都停止說話， 用手摀口；

10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

首領靜默無聲， 舌頭貼住上膛。

11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

耳朵聽我的，就稱我有福； 眼睛看我的，便稱讚我；

12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

因我拯救哀求的困苦人 和無人幫助的孤兒。

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

將要滅亡的為我祝福； 我也使寡婦心中歡樂。

14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

我以公義為衣服， 以公平為外袍和冠冕。

15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

我為瞎子的眼， 瘸子的腳。

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

我為窮乏人的父； 素不認識的人，我查明他的案件。

17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

我打破不義之人的牙床， 從他牙齒中奪了所搶的。

18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

我便說：我必死在家中， 必增添我的日子，多如塵沙。

19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

我的根長到水邊； 露水終夜霑在我的枝上。

20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

我的榮耀在身上增新； 我的弓在手中日強。

21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

人聽見我而仰望， 靜默等候我的指教。

22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

我說話之後，他們就不再說； 我的言語像雨露滴在他們身上。

23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

他們仰望我如仰望雨， 又張開口如切慕春雨。

24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

他們不敢自信，我就向他們含笑； 他們不使我臉上的光改變。

25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.

我為他們選擇道路，又坐首位； 我如君王在軍隊中居住， 又如弔喪的安慰傷心的人。