Hioba 29

1 Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

约伯又接着说：

2 Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

惟愿我的景况如从前的月份， 如 神保守我的日子。

3 Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

那时他的灯照在我头上； 我借他的光行过黑暗。

4 Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

我愿如壮年的时候： 那时我在帐棚中， 神待我有密友之情；

5 Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

全能者仍与我同在； 我的儿女都环绕我。

6 Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

奶多可洗我的脚； 磐石为我出油成河。

7 Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

我出到城门， 在街上设立座位；

8 Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

少年人见我而回避， 老年人也起身站立；

9 Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

王子都停止说话， 用手捂口；

10 Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

首领静默无声， 舌头贴住上膛。

11 Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

耳朵听我的，就称我有福； 眼睛看我的，便称赞我；

12 Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

因我拯救哀求的困苦人 和无人帮助的孤儿。

13 Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

将要灭亡的为我祝福； 我也使寡妇心中欢乐。

14 Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

我以公义为衣服， 以公平为外袍和冠冕。

15 Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

我为瞎子的眼， 瘸子的脚。

16 Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

我为穷乏人的父； 素不认识的人，我查明他的案件。

17 I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

我打破不义之人的牙床， 从他牙齿中夺了所抢的。

18 Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

我便说：我必死在家中， 必增添我的日子，多如尘沙。

19 Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

我的根长到水边； 露水终夜沾在我的枝上。

20 Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

我的荣耀在身上增新； 我的弓在手中日强。

21 Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

人听见我而仰望， 静默等候我的指教。

22 Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

我说话之后，他们就不再说； 我的言语像雨露滴在他们身上。

23 Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

他们仰望我如仰望雨， 又张开口如切慕春雨。

24 [Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

他们不敢自信，我就向他们含笑； 他们不使我脸上的光改变。

25 Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.

我为他们选择道路，又坐首位； 我如君王在军队中居住， 又如吊丧的安慰伤心的人。