< Hioba 28 >

1 Doprawdy, istnieją złoża, [z których pochodzi] srebro, i miejsca, [gdzie] złoto się oczyszcza.
»Denn wohl gibt es für das Silber einen Fundort und eine Stätte für das Golderz, wo man es auswäscht.
2 Żelazo się wydobywa z ziemi, a miedź wytapia z kamienia.
Eisen wird aus der Erde herausgeholt, und Gestein schmelzt man zu Kupfer um.
3 Kładzie się kres ciemności i przeszukuje się wszystko dokładnie, kamienie [leżące] w ciemności i cieniu śmierci.
Der Finsternis hat (der Mensch) ein Ziel gesetzt, und bis in die äußersten Tiefen durchforscht das in Nacht und Grauen verborgene Gestein.
4 Rzeka wyleje ze swego miejsca, tak że nie sposób ją przejść, zostaje [jednak] zahamowana przemysłem człowieka i odchodzi.
Man bricht einen Stollen fern von den im Licht Wohnenden; vergessen und fern vom Fuß der über ihnen Hinschreitenden hangen sie da (an Seilen), fern von den Menschen schweben sie.
5 Z ziemi pochodzi chleb, lecz pod nią zamienia się jakby w ogień.
Die Erde, aus welcher Brotkorn hervorwächst, wird in der Tiefe umgewühlt wie mit Feuer.
6 Jej kamienie zawierają szafiry i piasek złoty;
Man findet Saphir im Gestein und Staub, darin Gold ist.
7 Ścieżki do nich nie zna ptak ani nie widziało jej oko sępa.
Den Pfad dorthin kennt der Adler nicht, und das Auge des Falken hat ihn nicht erspäht;
8 Nie kroczą po niej dzikie zwierzęta ani lew nią nie przeszedł.
nicht betreten ihn die stolzen Raubtiere, noch schreitet der Leu auf ihm einher.
9 Wyciąga swą rękę po krzemień, wywraca góry od korzenia;
An das harte Gestein legt (der Mensch) seine Hand, wühlt die Berge um von der Wurzel aus;
10 Ze skał wykuwa strumienie, a jego oko wypatruje każdej kosztownej rzeczy.
in die Felsen bricht er Schächte, und allerlei Kostbares erblickt sein Auge.
11 Nie pozwala rozlewać się rzekom, a ukryte rzeczy wywodzi [na] światło.
Die Wasseradern verbaut er, daß sie nicht durchsickern, und zieht so die verborgenen Schätze ans Licht hervor.«
12 Ale gdzie można znaleźć mądrość? Gdzie znajduje się miejsce rozumu?
»Die Weisheit aber – wo findet man diese? und wo ist die Fundstätte der Erkenntnis?
13 Człowiek nie zna jej ceny ani nie można jej znaleźć w ziemi żyjących.
Kein Mensch kennt den Weg zu ihr, und im Lande der Lebendigen ist sie nicht zu finden.
14 Głębia mówi: Nie ma jej we mnie. Morze powiada: U mnie też jej [nie ma].
Die Flut der Tiefe sagt: ›In mir ist sie nicht‹; und das Meer erklärt: ›Bei mir weilt sie nicht‹.
15 Nie nabywa się jej za szczere złoto ani nie odważa się zapłaty [za] nią w srebrze.
Für geläutertes Gold ist sie nicht feil, und Silber kann nicht als Kaufpreis für sie dargewogen werden;
16 Nie można jej wycenić w złocie z Ofiru ani w onyksie drogocennym, ani w szafirze.
sie läßt sich nicht aufwägen mit Feingold von Ophir, mit kostbarem Onyx und Saphir.
17 Złoto i kryształ nie dorównają jej, nie można jej wymienić na klejnoty z czystego złota.
Gold und Prachtglas kann man ihr nicht gleichstellen, noch sie eintauschen gegen Kunstwerke von gediegenem Gold;
18 Nie [wypada] wspominać o koralach i perłach, bo nabycie mądrości przewyższa perły.
Korallen und Kristall kommen (neben ihr) nicht in Betracht, und der Besitz der Weisheit ist mehr wert als Perlen.
19 Nie dorówna jej topaz z Etiopii i nie [można] jej wycenić w szczerym złocie.
Äthiopiens Topas reicht nicht an sie heran, mit reinstem Feingold wird sie nicht aufgewogen.
20 Skąd więc mądrość pochodzi? I gdzie znajduje się miejsce rozumu?
Die Weisheit also – woher kommt sie, und wo ist die Fundstätte der Erkenntnis?
21 Przecież jest zakryta dla oczu wszystkich żyjących i utajona przed ptactwem niebieskim.
Verborgen ist sie vor den Augen aller lebenden Wesen und verhüllt sogar vor den Vögeln des Himmels.
22 Zniszczenie i śmierć mówią: Własnymi uszami usłyszałyśmy o jej sławie.
Die Unterwelt und das Totenreich sagen von ihr: ›Nur ein Gerücht von ihr ist uns zu Ohren gedrungen.‹«
23 Bóg rozumie jej drogę, on zna jej miejsce.
»Gott hat den Weg zu ihr (allein) erschaut, und er kennt ihre Fundstätte;
24 On bowiem patrzy na krańce ziemi i widzi wszystko, co jest pod niebem.
denn er blickt bis zu den Enden der Erde und sieht, was unter dem ganzen Himmel ist.
25 Określił wagę wiatrom i odważył miarą wody.
Als er dem Winde seine Wucht bestimmte und die Wasser mit dem Maß abwog,
26 Gdy ustanowił prawo dla deszczu i drogę dla błyskawicy gromu;
als er dem Regen sein Gesetz vorschrieb und dem Wetterstrahl die Bahn anwies:
27 Wtedy ją widział i ogłosił; przygotował ją i przebadał.
da sah er sie und betätigte sie, setzte sie ein und erforschte sie auch.
28 A do człowieka powiedział: Oto bojaźń Pana, ona jest mądrością, a odstąpienie od zła [jest] rozumem.
Zu dem Menschen aber sprach er: ›Wisse wohl: die Furcht vor dem Allherrn – das ist Weisheit, und das Böse meiden – das ist Verstand!‹«

< Hioba 28 >