Hioba 27
1 Hiob ciągnął dalej swoją odpowiedź:
Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
2 Jak żyje Bóg, [który] odrzucił mój sąd, i Wszechmocny, [który] rozgoryczył moją duszę;
Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
3 Dopóki jest we mnie tchnienie i duch Boży w moich nozdrzach;
Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
4 Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości, a mój język nie wypowie fałszu.
Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
5 Nie daj Boże, abym miał was usprawiedliwiać; do śmierci nie odstąpię od swej niewinności.
Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
6 Będę trzymał się swojej sprawiedliwości i nie puszczę jej; moje serce nie oskarży mnie, póki żyję.
Iustificationem meam, quam coepi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
7 Niech mój wróg będzie jak niegodziwiec, a ten, który powstaje przeciwko mnie, jak niesprawiedliwy.
Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
8 Jaka bowiem jest nadzieja obłudnika, choćby zysk osiągnął, gdy Bóg zabiera mu duszę?
Quae est enim spes hypocritae si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
9 Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy spadnie na niego nieszczęście?
Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
10 Czy będzie się rozkoszować Wszechmocnym? Czy będzie wciąż wzywał Boga?
Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
11 Pouczę was, [będąc] w ręce Boga, nie zataję niczego o Wszechmocnym.
Docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat, nec abscondam.
12 Oto wy wszyscy [to] widzicie; po co więc te próżne słowa?
Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
13 Taki jest dział niegodziwca u Boga i takie dziedzictwo, które otrzymają od Wszechmocnego ciemięzcy.
Haec est pars hominis impii apud Deum, et hereditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
14 Jeśli rozmnożą się jego synowie, [pójdą] pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.
Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
15 Ci, którzy po nim pozostaną, będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą [go] opłakiwały;
Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduae illius non plorabunt.
16 Choćby nagromadził srebra jak prochu i przygotował sobie szat jak gliny;
Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum praeparaverit vestimenta:
17 To choć je przygotuje, włoży je sprawiedliwy, a niewinny będzie dzielić srebro.
Praeparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
18 Zbuduje swój dom jak mól, jak szałas, który stawia stróż.
Aedificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
19 Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebany; otworzy oczy, ale [już] go nie ma.
Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
20 Ogarnie go strach jak wody, w nocy porwie go wicher.
Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
21 Uniesie go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher wyrwie go z jego miejsca.
Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
22 To bowiem [Bóg] rzuci na niego i nie oszczędzi [go], choć bardzo chciał uciekać przed jego ręką.
Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
23 Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca.
Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.
