Hioba 27
1 Hiob ciągnął dalej swoją odpowiedź:
Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:
2 Jak żyje Bóg, [który] odrzucił mój sąd, i Wszechmocny, [który] rozgoryczył moją duszę;
Saa sandt Gud lever, som har borttaget min Ret, og den Almægtige, som har beskelig bedrøvet min Sjæl!
3 Dopóki jest we mnie tchnienie i duch Boży w moich nozdrzach;
— thi endnu er min Aand i mig, og Guds Aande i min Næse —
4 Moje wargi nie będą mówiły niegodziwości, a mój język nie wypowie fałszu.
skulle mine Læber ikke tale Uret, og skal min Tunge ikke fremføre Svig.
5 Nie daj Boże, abym miał was usprawiedliwiać; do śmierci nie odstąpię od swej niewinności.
Det være langt fra mig, at jeg skulde give eder Ret; indtil jeg opgiver Aanden, vil jeg ikke lade mig fratage min Uskyldighed.
6 Będę trzymał się swojej sprawiedliwości i nie puszczę jej; moje serce nie oskarży mnie, póki żyję.
Jeg vil holde paa min Retfærdighed og ikke lade af fra den; mit Hjerte skal ikke bebrejde mig nogen af mine Dage.
7 Niech mój wróg będzie jak niegodziwiec, a ten, który powstaje przeciwko mnie, jak niesprawiedliwy.
Min Fjende skal staa som en ugudelig, og den, som rejser sig imod mig, som en uretfærdig.
8 Jaka bowiem jest nadzieja obłudnika, choćby zysk osiągnął, gdy Bóg zabiera mu duszę?
Thi hvad er den vanhelliges Forventelse, naar Gud bortskærer og bortrykker hans Sjæl!
9 Czy Bóg usłyszy jego wołanie, gdy spadnie na niego nieszczęście?
Mon Gud skulde høre hans Skrig, naar Angest kommer over ham?
10 Czy będzie się rozkoszować Wszechmocnym? Czy będzie wciąż wzywał Boga?
Kan han forlyste sig ved den Almægtige? kan han til hver en Tid paakalde Gud?
11 Pouczę was, [będąc] w ręce Boga, nie zataję niczego o Wszechmocnym.
Jeg vil lære eder om Guds Haand; hvad der er hos den Almægtige, vil jeg ikke dølge.
12 Oto wy wszyscy [to] widzicie; po co więc te próżne słowa?
Se, I have jo alle set det; hvorfor nære da en saadan Forfængelighed?
13 Taki jest dział niegodziwca u Boga i takie dziedzictwo, które otrzymają od Wszechmocnego ciemięzcy.
Dette er et ugudeligt Menneskes Del hos Gud og Voldsmænds Arv, som de faa af den Almægtige.
14 Jeśli rozmnożą się jego synowie, [pójdą] pod miecz; a jego potomstwo nie nasyci się chlebem.
Har han mange Børn, hjemfalde de til Sværdet, og hans Afkom vil ikke mættes af Brød.
15 Ci, którzy po nim pozostaną, będą pogrzebani w śmierci, a jego wdowy nie będą [go] opłakiwały;
De, som blive tilovers af ham, skulle begraves ved Døden, og hans Enker skulle ikke begræde ham.
16 Choćby nagromadził srebra jak prochu i przygotował sobie szat jak gliny;
Naar han sanker Sølv som Støv og samler Klæder som Dynd,
17 To choć je przygotuje, włoży je sprawiedliwy, a niewinny będzie dzielić srebro.
da samler han det vel, men den retfærdige skal iføre sig det, og den uskyldige skal dele Pengene.
18 Zbuduje swój dom jak mól, jak szałas, który stawia stróż.
Han byggede sit Hus som Møl, og som en Hytte, en Vogter gør sig.
19 Bogaty zaśnie, a nie będzie pogrzebany; otworzy oczy, ale [już] go nie ma.
Rig lægger han sig og bliver ikke ved; sine Øjne oplader han og er ikke mere til.
20 Ogarnie go strach jak wody, w nocy porwie go wicher.
Forskrækkelser skulle gribe ham som Vande, en Hvirvelvind skal bortstjæle ham om Natten.
21 Uniesie go wiatr wschodni, a odejdzie; bo wicher wyrwie go z jego miejsca.
Østenvejret skal løfte ham op, og han farer bort, og det skal hvirvle ham bort fra sit Sted.
22 To bowiem [Bóg] rzuci na niego i nie oszczędzi [go], choć bardzo chciał uciekać przed jego ręką.
Og Gud skal skyde paa ham og ikke spare; med skal han ville fly fra hans Haand.
23 Będą klaskać nad nim w dłonie i wygwizdywać go z jego miejsca.
Man skal klappe i Hænderne over ham og pibe ham bort fra hans Sted.
