Hioba 26
1 A Hiob tak odpowiedział:
Ty hoe ty natoi’ Iobe:
2 Jakże uratowałeś tego, który nie ma mocy? Jakże wybawiłeś ramię, które nie ma siły?
Akore ty nañimba’o ty tsy aman’ ozatse? ty nandrombaha’o ty sirañe tsy an-kafatrarañe?
3 Jakże doradziłeś temu, który nie ma mądrości? Jakże dokładnie nauczyłeś tej sprawy?
Akore ty nanoroa’o ty tsy aman-kilala; ty nitaroñe’o hasoa-anatse ami’ty maro?
4 Komu powiedziałeś te słowa? Czyj to duch wyszedł od ciebie?
Ia ty nañakara’o saontsy? Vaho fañahi’ ia ty nitroboeñe ama’o?
5 Rzeczy martwe rodzą się pod wodami oraz ich mieszkańcy.
Mihelohelo ambane rano ao o loloo, naho o mpimoneñeo.
Miboridañe añatrefa’e eo ty Tsikeokeoke; tsy aman-tsaro’e ty Fandrotsahañe. (Sheol h7585)
7 Rozciągnął północ nad pustym miejscem [i] ziemię zawiesił na niczym.
Alama’e an-dikerañe ambone’ i hoakoakey i avaratsey; aradorado’e ambone hakoahañe eo ty tane toy.
8 Zawiązuje wody w swoich obłokach, a obłok nie pęka pod nimi.
Aholonkolo’e amo raho’eo ty rano, fe tsy miporitsak’ ambane i rahoñey.
9 Zatrzymuje widok swego tronu, rozciąga nad nim swój obłok.
Takona’e ty tarehe’ i zava-volañey, alafi’e ama’e i raho’ey.
10 Wodom nakreślił granice, aż nastąpi koniec światłości i ciemności.
Nañarikatoha’e sokitse ty an-tarehe’ o ranoo hañefera’e amy ieñey i hazavàñey.
11 Filary niebios trzęsą się i zdumiewają się jego gromem.
Miezeñezeñe o fahan-dikerañeo, mianifañe ami’ty enda’e.
12 Swoją mocą dzieli morze, a swoją roztropnością uśmierza jego nawałnicę.
An-kaozarañe ty nampipendreña’e i riakey; aman-kihitse ty nitomboha’e i Rahàbe.
13 Swoim duchem przyozdobił niebiosa, a jego ręka stworzyła pokrzywionego węża.
I kofò’ey ty ampisava’e i likerañey; trinofam-pità’e i mereñe mitsiritsiokey.
14 Oto tylko cząstka jego dróg, ale jakże mało o nim słyszymy! A kto pojmie grzmot jego wielkiej potęgi?
Inay, romoromom-pitoloña’e irezay, le volam-bisibisike ty ijanjiñañe, Fe ia ty mahafohiñe i figorogodoiña’e ra’elahiy?
