Hioba 26
1 A Hiob tak odpowiedział:
Job prit la parole et dit:
2 Jakże uratowałeś tego, który nie ma mocy? Jakże wybawiłeś ramię, które nie ma siły?
Comme tu sais bien venir en aide à la faiblesse! Comme tu prêtes secours au bras sans force!
3 Jakże doradziłeś temu, który nie ma mądrości? Jakże dokładnie nauczyłeś tej sprawy?
Quels bons conseils tu donnes à celui qui manque d’intelligence! Quelle abondance de sagesse tu fais paraître!
4 Komu powiedziałeś te słowa? Czyj to duch wyszedł od ciebie?
A qui s’adressent tes paroles? Et qui est-ce qui t’inspire?
5 Rzeczy martwe rodzą się pod wodami oraz ich mieszkańcy.
Devant Dieu les ombres tremblent Au-dessous des eaux et de leurs habitants;
Devant lui le séjour des morts est nu, L’abîme n’a point de voile. (Sheol h7585)
7 Rozciągnął północ nad pustym miejscem [i] ziemię zawiesił na niczym.
Il étend le septentrion sur le vide, Il suspend la terre sur le néant.
8 Zawiązuje wody w swoich obłokach, a obłok nie pęka pod nimi.
Il renferme les eaux dans ses nuages, Et les nuages n’éclatent pas sous leur poids.
9 Zatrzymuje widok swego tronu, rozciąga nad nim swój obłok.
Il couvre la face de son trône, Il répand sur lui sa nuée.
10 Wodom nakreślił granice, aż nastąpi koniec światłości i ciemności.
Il a tracé un cercle à la surface des eaux, Comme limite entre la lumière et les ténèbres.
11 Filary niebios trzęsą się i zdumiewają się jego gromem.
Les colonnes du ciel s’ébranlent, Et s’étonnent à sa menace.
12 Swoją mocą dzieli morze, a swoją roztropnością uśmierza jego nawałnicę.
Par sa force il soulève la mer, Par son intelligence il en brise l’orgueil.
13 Swoim duchem przyozdobił niebiosa, a jego ręka stworzyła pokrzywionego węża.
Son souffle donne au ciel la sérénité, Sa main transperce le serpent fuyard.
14 Oto tylko cząstka jego dróg, ale jakże mało o nim słyszymy! A kto pojmie grzmot jego wielkiej potęgi?
Ce sont là les bords de ses voies, C’est le bruit léger qui nous en parvient; Mais qui entendra le tonnerre de sa puissance?
