Hioba 26
1 A Hiob tak odpowiedział:
Job reprit la parole et dit:
2 Jakże uratowałeś tego, który nie ma mocy? Jakże wybawiłeś ramię, które nie ma siły?
Comme tu sais secourir la faiblesse, soutenir les bras défaillants!
3 Jakże doradziłeś temu, który nie ma mądrości? Jakże dokładnie nauczyłeś tej sprawy?
Comme tu sais conseiller l’ignorance et répandre la science à profusion!
4 Komu powiedziałeś te słowa? Czyj to duch wyszedł od ciebie?
A l’adresse de qui as-tu débité ton discours et de qui l’inspiration a-t-elle passé par ta bouche?
5 Rzeczy martwe rodzą się pod wodami oraz ich mieszkańcy.
Les ombres des trépassés se prennent à trembler au-dessous des eaux et de leurs habitants.
Le Cheol est à nu devant lui et l’abîme n’a pas de voile. (Sheol h7585)
7 Rozciągnął północ nad pustym miejscem [i] ziemię zawiesił na niczym.
Il étend le Septentrion sur le vide, il suspend la terre sur le néant.
8 Zawiązuje wody w swoich obłokach, a obłok nie pęka pod nimi.
Il emmagasine les eaux dans ses nuages, sans que la nuée crève sous leur poids.
9 Zatrzymuje widok swego tronu, rozciąga nad nim swój obłok.
Il dérobe la vue de son trône, en déroulant sur lui sa nuée.
10 Wodom nakreślił granice, aż nastąpi koniec światłości i ciemności.
Il a tracé un cercle sur la surface des eaux, jusqu’au point où la lumière confine aux ténèbres.
11 Filary niebios trzęsą się i zdumiewają się jego gromem.
Les colonnes du ciel frémissent et s’effarent sous sa menace.
12 Swoją mocą dzieli morze, a swoją roztropnością uśmierza jego nawałnicę.
Par sa force, il dompte la mer et, par sa sagesse, il en brise l’orgueil.
13 Swoim duchem przyozdobił niebiosa, a jego ręka stworzyła pokrzywionego węża.
Par son souffle, le ciel s’éclaircit; sa main transperce le serpent aux replis tortueux.
14 Oto tylko cząstka jego dróg, ale jakże mało o nim słyszymy! A kto pojmie grzmot jego wielkiej potęgi?
Eh bien! Ce n’est là qu’une partie de ses actes; quel faible écho nous en avons recueilli! Mais le tonnerre de ses exploits, qui pourrait le concevoir?
