Hioba 26
1 A Hiob tak odpowiedział:
Alors Job prit la parole et dit:
2 Jakże uratowałeś tego, który nie ma mocy? Jakże wybawiłeś ramię, które nie ma siły?
Comme tu sais venir en aide à la faiblesse, prêter secours au bras sans force!
3 Jakże doradziłeś temu, który nie ma mądrości? Jakże dokładnie nauczyłeś tej sprawy?
Comme tu conseilles bien l’ignorant! Quelle abondance de sagesse tu fais paraître!
4 Komu powiedziałeś te słowa? Czyj to duch wyszedł od ciebie?
À qui adresses-tu des paroles? Et de qui est l’esprit qui sort de ta bouche?
5 Rzeczy martwe rodzą się pod wodami oraz ich mieszkańcy.
Devant Dieu, les ombres tremblent sous les eaux et leurs habitants.
Le schéol est à nu devant lui, et l’abîme n’a point de voile. (Sheol h7585)
7 Rozciągnął północ nad pustym miejscem [i] ziemię zawiesił na niczym.
Il étend le septentrion sur le vide, il suspend la terre sur le néant.
8 Zawiązuje wody w swoich obłokach, a obłok nie pęka pod nimi.
Il renferme les eaux dans ses nuages, et les nues ne se déchirent pas sous leur poids.
9 Zatrzymuje widok swego tronu, rozciąga nad nim swój obłok.
Il voile la face de son trône, il étend sur lui ses nuées.
10 Wodom nakreślił granice, aż nastąpi koniec światłości i ciemności.
Il a tracé un cercle à la surface des eaux, au point de division de la lumière et des ténèbres.
11 Filary niebios trzęsą się i zdumiewają się jego gromem.
Les colonnes du ciel s’ébranlent, et s’épouvantent à sa menace.
12 Swoją mocą dzieli morze, a swoją roztropnością uśmierza jego nawałnicę.
Par sa puissance il soulève la mer, par sa sagesse il brise l’orgueil.
13 Swoim duchem przyozdobił niebiosa, a jego ręka stworzyła pokrzywionego węża.
Par son souffle le ciel devient serein, sa main a formé le serpent fuyard.
14 Oto tylko cząstka jego dróg, ale jakże mało o nim słyszymy! A kto pojmie grzmot jego wielkiej potęgi?
Tels sont les bords de ses voies, le léger murmure que nous en percevons; mais le tonnerre de sa puissance, qui pourra l’entendre?
