Hioba 24
1 Czemu, [skoro] od Wszechmocnego nie są zakryte czasy, ci, którzy go znają, nie widzą jego dni?
Hvorfor lar den Allmektige aldri sine straffetider komme? Og hvorfor får de som kjenner ham, ikke se hans dager?
2 [Niektórzy] przesuwają granice, zabierają trzody i pasą je.
Folk flytter grenseskjell; de raner fe og fører det på beite.
3 Osła sierot pędzą i wołu wdowy biorą w zastaw.
Farløses asen driver de bort; enkens okse tar de i pant.
4 Spychają z drogi ubogich, biedni ziemi [muszą] się kryć razem.
Fattigfolk trenger de ut av veien; alle de saktmodige i landet må skjule sig.
5 Oto jak dzikie osły na pustyni wychodzą oni do swojej pracy, wstając rano na łup. Pustynia [wydaje] chleb dla nich oraz ich dzieci.
Ja, som villesler i ørkenen går de ut til sin gjerning og leter efter føde; ødemarken gir dem brød til barna.
6 Na polu żną zboże i zbierają [grona] w winnicy niegodziwych.
På marken høster de den ugudeliges fôr, og i hans vingård holder de efterhøst.
7 Nagich zmuszają nocować bez ubrania, tak że nie mają czym się nakryć w czasie chłodów;
Nakne overnatter de uten klær og uten dekke i kulden.
8 Przemoczeni ulewą górską, bez schronienia przytulają się do skały.
Av skyllregnet på fjellet blir de våte, og fordi de ikke har noget annet ly, trykker de sig inn til berget.
9 Odrywają od piersi sieroty, od ubogiego biorą zastaw.
Den farløse rives bort fra mors bryst, og armingens klær blir tatt som pant.
10 Nagiego zmuszają do chodzenia bez ubrania, a głodnym zabierają snopy.
Nakne går de, uten klær, og sultne bærer de kornbånd.
11 [A ci, którzy] pośród ich murów wyciskają oliwę i tłoczą w prasach, są spragnieni.
Mellem de ugudeliges murer perser de olje; de treder vinpersene og tørster.
12 Ludzie w mieście wzdychają, dusze śmiertelnie rannych wołają, a Bóg im w tym nie przeszkadza.
Fra byen lyder døendes stønn, og de hårdt sårede skriker om hjelp; men Gud enser ikke slik urett.
13 To są ci, którzy się sprzeciwiają światłości, nie znają jej dróg ani nie trwają na jej ścieżkach.
Andre er fiender av lyset; de kjenner ikke dets veier og holder sig ikke på dets stier.
14 Morderca wstaje przed świtem i zabija ubogiego i potrzebującego, a w nocy jest jak złodziej.
Før dag står morderen op, slår ihjel den som er arm og fattig, og om natten er han som tyven.
15 Oko cudzołożnika czeka na zmierzch, mówiąc: Nikt mnie nie zobaczy, i zakrywa on [swoje] oblicze.
Horkarlens øie speider efter skumringen; han sier: Intet øie ser mig, og han dekker sitt ansikt til.
16 W ciemności podkopują domy, które sobie za dnia oznaczyli, nie znają światła.
I mørket bryter de inn i husene, om dagen lukker de sig inne; lyset vil de ikke vite av.
17 Dla nich bowiem poranek jest jak cień śmierci. Jeśli ktoś ich rozpozna, ogarnia ich strach cienia śmierci.
For nattens mørke er morgen for dem alle; de er velkjente med nattemørkets redsler.
18 Lekko unoszą się na wodach, przeklęty jest ich dział na ziemi, nie patrzą na drogę [do] winnic.
Hastig rives de med av strømmen; forbannet blir deres arvedel i landet; de ferdes ikke mere på veien til vingårdene.
Tørke og hete sluker snevann, dødsriket dem som synder. (Sheol h7585)
20 Zapomni o nim łono [jego] matki, a robak będzie się nim karmić jak słodycz; nikt go więcej nie wspomni, a nieprawość zostanie połamana jak drzewo.
Hans mors liv glemmer ham, makken fortærer ham med lyst, ingen minnes ham mere, og ondskapen blir som et splintret tre.
21 Dręczy niepłodną, która nie rodziła, a wdowie nie czyni dobra.
Slik går det med den som har plyndret den ufruktbare, som ikke fødte, og aldri har gjort godt mot enker.
22 Pociąga też mocarzy swoją siłą; [gdy] powstaje, nikt nie jest pewien swego życia.
Men Gud opholder voldsmennene lenge med sin kraft; de reiser sig igjen, skjønt de mistvilte om livet.
23 Dano mu, że może oprzeć się bezpiecznie; jego oczy jednak [patrzą] na ich drogi.
Han lar dem leve i trygghet og støtter dem; hans øine våker over deres veier.
24 Na chwilę zostali wywyższeni, ale już [ich] nie ma; zostali poniżeni [i] ściśnieni jak wszyscy inni, a jak wierzch kłosa zostaną wycięci.
De stiger høit; en liten stund, så er de ikke mere; de segner og dør som alle andre, og som aks-toppen skjæres de av.
25 A jeśli tak nie jest, kto mi udowodni kłamstwo i obróci wniwecz moje słowa?
Og er det nu ikke så, hvem gjør mig da til løgner og mitt ord til intet?
