Hioba 24
1 Czemu, [skoro] od Wszechmocnego nie są zakryte czasy, ci, którzy go znają, nie widzą jego dni?
Hvorfor har ej den Almægtige opsparet Tider, hvi faar de, som kender ham, ikke hans Dage at se?
2 [Niektórzy] przesuwają granice, zabierają trzody i pasą je.
De onde flytter Markskel, ranede Hjorde har de paa Græs.
3 Osła sierot pędzą i wołu wdowy biorą w zastaw.
faderløses Æsel fører de bort, tager Enkens Okse som Borgen:
4 Spychają z drogi ubogich, biedni ziemi [muszą] się kryć razem.
de trænger de fattige af Vejen. Landets arme maa alle skjule sig.
5 Oto jak dzikie osły na pustyni wychodzą oni do swojej pracy, wstając rano na łup. Pustynia [wydaje] chleb dla nich oraz ich dzieci.
Som vilde Æsler i Ørkenen gaar de ud til deres Gerning søgende efter Næring; Steppen er Brød for Børnene.
6 Na polu żną zboże i zbierają [grona] w winnicy niegodziwych.
De høster paa Marken om Natten, i Rigmandens Vingaard sanker de efter.
7 Nagich zmuszają nocować bez ubrania, tak że nie mają czym się nakryć w czasie chłodów;
Om Natten ligger de nøgne, uden Klæder, uden Tæppe i Kulden.
8 Przemoczeni ulewą górską, bez schronienia przytulają się do skały.
De vædes af Bjergenes Regnskyl, klamrer sig af Mangel paa Ly til Klippen.
9 Odrywają od piersi sieroty, od ubogiego biorą zastaw.
— Man river den faderløse fra Brystet, tager den armes Barn som Borgen. —
10 Nagiego zmuszają do chodzenia bez ubrania, a głodnym zabierają snopy.
Nøgne vandrer de, uden Klæder, sultne bærer de Neg;
11 [A ci, którzy] pośród ich murów wyciskają oliwę i tłoczą w prasach, są spragnieni.
mellem Murene presser de Olie, de træder Persen og tørster.
12 Ludzie w mieście wzdychają, dusze śmiertelnie rannych wołają, a Bóg im w tym nie przeszkadza.
De drives fra By og Hus, og Børnenes Hunger skriger. Men Gud, han ænser ej vrangt.
13 To są ci, którzy się sprzeciwiają światłości, nie znają jej dróg ani nie trwają na jej ścieżkach.
Andre hører til Lysets Fjender, de kender ikke hans Veje og holder sig ej paa hans Stier:
14 Morderca wstaje przed świtem i zabija ubogiego i potrzebującego, a w nocy jest jak złodziej.
Før det lysner, staar Morderen op, han myrder arm og fattig; om Natten sniger Tyven sig om;
15 Oko cudzołożnika czeka na zmierzch, mówiąc: Nikt mnie nie zobaczy, i zakrywa on [swoje] oblicze.
Horkarlens Øje lurer paa Skumring, han tænker: »Intet Øje kan se mig!« og skjuler sit Ansigt under en Maske.
16 W ciemności podkopują domy, które sobie za dnia oznaczyli, nie znają światła.
I Mørke bryder de ind i Huse, de lukker sig inde om Dagen, thi ingen af dem vil vide af Lys.
17 Dla nich bowiem poranek jest jak cień śmierci. Jeśli ktoś ich rozpozna, ogarnia ich strach cienia śmierci.
For dem er Mørket Morgen, thi de er kendt med Mørkets Rædsler.
18 Lekko unoszą się na wodach, przeklęty jest ich dział na ziemi, nie patrzą na drogę [do] winnic.
Over Vandfladen jages han hen, hans Arvelod i Landet forbandes, han færdes ikke paa Vejen til Vingaarden.
Som Tørke og Hede tager Snevand, saa Dødsriget dem, der har syndet. (Sheol h7585)
20 Zapomni o nim łono [jego] matki, a robak będzie się nim karmić jak słodycz; nikt go więcej nie wspomni, a nieprawość zostanie połamana jak drzewo.
Han er glemt paa sin Hjemstavns Torv, hans Storhed kommes ej mer i Hu, Uretten knækkes som Træet.
21 Dręczy niepłodną, która nie rodziła, a wdowie nie czyni dobra.
Han var ond mod den golde, der ikke fødte, mod Enken gjorde han ikke vel;
22 Pociąga też mocarzy swoją siłą; [gdy] powstaje, nikt nie jest pewien swego życia.
dem, det gik skævt, rev han bort i sin Vælde. Han staar op og er ikke tryg paa sit Liv,
23 Dano mu, że może oprzeć się bezpiecznie; jego oczy jednak [patrzą] na ich drogi.
han styrtes uden Haab og Støtte, og paa hans Veje er idel Nød.
24 Na chwilę zostali wywyższeni, ale już [ich] nie ma; zostali poniżeni [i] ściśnieni jak wszyscy inni, a jak wierzch kłosa zostaną wycięci.
Hans Storhed er stakket, saa er han ej mer, han bøjes og skrumper ind som Melde og skæres af som Aksenes Top.
25 A jeśli tak nie jest, kto mi udowodni kłamstwo i obróci wniwecz moje słowa?
Og hvis ikke — hvo gør mig til Løgner, hvo gør mine Ord til intet?
