Hioba 23

1 Wtedy Hiob odpowiedział:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.

Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

3 O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.

Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

4 Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;

Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

5 Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.

Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

6 Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].

Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

7 Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.

Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

8 [Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.

Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

9 [Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.

Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

10 Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.

Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

11 Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].

Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

12 Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

13 Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;

Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

14 Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].

Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

15 Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.

Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

16 Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.

Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

17 O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.

Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.