Hioba 23

1 Wtedy Hiob odpowiedział:

Da tok Job til orde og sa:

2 Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.

Ennu idag gjelder min klage for å være gjenstridighet; min hånd hviler dog tungt på mitt sukk.

3 O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.

Bare jeg visste å finne ham og kunde komme frem til hans trone!

4 Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;

Jeg skulde legge min sak frem for hans åsyn og fylle min munn med beviser.

5 Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.

Jeg skulde få vite de ord han vilde svare mig, og merke mig hvad han vilde si til mig.

6 Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].

Skulde han da med full kraft stride mot mig? Mon ikke just han skulde akte på mine ord?

7 Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.

Da skulde en rettskaffen mann gå i rette med ham, og jeg skulde slippe fra min dommer for all tid.

8 [Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.

Men går jeg mot øst, så er han ikke der; går jeg mot vest, så blir jeg ikke var ham;

9 [Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.

er han virksom i nord, så ser jeg ham ikke; går han mot syd, så øiner jeg ham ikke.

10 Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.

For han kjenner den vei jeg holder mig til; prøvde han mig, så skulde jeg gå frem av prøven som gullet.

11 Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].

Min fot holdt sig i hans spor; jeg fulgte hans vei og bøide ikke av.

12 Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].

Fra hans lebers bud vek jeg ikke; fremfor min egen lov aktet jeg på hans munns ord.

13 Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;

Men han er den eneste, og hvem hindrer ham? Hvad hans sjel lyster, det gjør han.

14 Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].

For han fullbyrder det han har fastsatt for mig, og av sådant er det meget hos ham.

15 Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.

Derfor reddes jeg for ham; tenker jeg på det, så bever jeg for ham.

16 Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.

Og Gud har knekket mitt mot, og den Allmektige har forferdet mig,

17 O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.

fordi jeg ikke blev rykket bort før mørket kom, og fordi han ikke skjulte ulykkens natt for mig.