Hioba 23
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Respondens autem Iob, ait:
2 Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.
Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
3 O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.
Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium eius?
4 Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;
Ponam coram eo iudicium, et os meum replebo increpationibus,
5 Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.
Ut sciam verba, quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.
6 Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].
Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.
7 Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.
Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam iudicium meum.
8 [Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.
Si ad Orientem iero, non apparet: si ad Occidentem, non intelligam eum.
9 [Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.
Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum: si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
10 Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.
Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum, quod per ignem transit:
11 Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].
Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi, et non declinavi ex ea.
12 Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].
A mandatis labiorum eius non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris eius.
13 Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;
Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem eius: et anima eius quodcumque voluit, hoc fecit.
14 Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].
Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.
15 Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.
Et idcirco a facie eius turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.
16 Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.
Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
17 O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.
Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.
