Hioba 21
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Job prit la parole et dit:
2 Słuchajcie uważnie moich słów, a to będzie dla mnie wasza pociecha.
Écoutez, écoutez mes paroles, Donnez-moi seulement cette consolation.
3 Pozwólcie mi mówić, a potem, gdy powiem, naśmiewajcie się ze mnie.
Laissez-moi parler, je vous prie; Et, quand j’aurai parlé, tu pourras te moquer.
4 Czy swoją skargę kieruję do człowieka? A jeśli tak, to dlaczego mój duch nie miałby być wzburzony?
Est-ce contre un homme que se dirige ma plainte? Et pourquoi mon âme ne serait-elle pas impatiente?
5 Spójrzcie na mnie, zdumiewajcie się i połóżcie rękę na swoje usta.
Regardez-moi, soyez étonnés, Et mettez la main sur la bouche.
6 Gdy tylko sobie przypomnę, jestem przerażony i strach ogarnia moje ciało.
Quand j’y pense, cela m’épouvante, Et un tremblement saisit mon corps.
7 Czemu niegodziwi żyją, starzeją się, a nawet wzrastają w bogactwie?
Pourquoi les méchants vivent-ils? Pourquoi les voit-on vieillir et accroître leur force?
8 Ich potomstwo utrwala się przed nimi, a ich rodzina [wzrasta] na ich oczach.
Leur postérité s’affermit avec eux et en leur présence, Leurs rejetons prospèrent sous leurs yeux.
9 Ich domy są bezpieczne, bez strachu i nie dotyka ich rózga Boga.
Dans leurs maisons règne la paix, sans mélange de crainte; La verge de Dieu ne vient pas les frapper.
10 Ich byk zapładnia i nie zawodzi, ich krowa cieli się i nie roni.
Leurs taureaux sont vigoureux et féconds, Leurs génisses conçoivent et n’avortent point.
11 Wypuszczają swe malutkie [dzieci] jak trzodę, a ich synowie podskakują.
Ils laissent courir leurs enfants comme des brebis, Et les enfants prennent leurs ébats.
12 Chwytają za bęben i harfę i weselą się przy dźwięku fletu.
Ils chantent au son du tambourin et de la harpe, Ils se réjouissent au son du chalumeau.
Ils passent leurs jours dans le bonheur, Et ils descendent en un instant au séjour des morts. (Sheol h7585)
14 Dlatego mówią do Boga: Odejdź od nas, bo nie chcemy poznać twoich dróg.
Ils disaient pourtant à Dieu: Retire-toi de nous; Nous ne voulons pas connaître tes voies.
15 Kim jest Wszechmocny, abyśmy mieli mu służyć? Cóż nam pomoże [to], że będziemy się modlić do niego?
Qu’est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerons-nous à lui adresser nos prières?
16 Oto ich dobra nie są w ich rękach. Rada niegodziwych daleka [jest] ode mnie.
Quoi donc! Ne sont-ils pas en possession du bonheur? Loin de moi le conseil des méchants!
17 Jak często gaśnie pochodnia niegodziwych? [Jak często] przychodzi na nich zguba? [Bóg] im wydziela cierpienie w swoim gniewie.
Mais arrive-t-il souvent que leur lampe s’éteigne, Que la misère fonde sur eux, Que Dieu leur distribue leur part dans sa colère,
18 Są jak słoma na wietrze i jak plewa, którą wicher porywa.
Qu’ils soient comme la paille emportée par le vent, Comme la balle enlevée par le tourbillon?
19 Bóg zachowuje jego nieprawość dla jego synów; odpłaca mu, aby to poczuł.
Est-ce pour les fils que Dieu réserve le châtiment du père? Mais c’est lui que Dieu devrait punir, pour qu’il le sente;
20 Jego oczy ujrzą jego nieszczęście i będzie pił z gniewu Wszechmocnego.
C’est lui qui devrait contempler sa propre ruine, C’est lui qui devrait boire la colère du Tout-Puissant.
21 Jaką bowiem ma on rozkosz w swoim domu, po swojej [śmierci], gdy liczba jego miesięcy zostanie skrócona?
Car, que lui importe sa maison après lui, Quand le nombre de ses mois est achevé?
22 Czy [ktoś] może uczyć Boga wiedzy, wiedząc, że on sam sądzi najwyższych?
Est-ce à Dieu qu’on donnera de la science, A lui qui gouverne les esprits célestes?
23 Jeden umiera w pełni swoich sił, bezpieczny ze wszystkich stron i spokojny;
L’un meurt au sein du bien-être, De la paix et du bonheur,
24 Jego piersi są pełne mleka, a jego kości zwilża szpik.
Les flancs chargés de graisse Et la mœlle des os remplie de sève;
25 Drugi zaś umiera w goryczy ducha i nigdy nie jadał z uciechą.
L’autre meurt, l’amertume dans l’âme, Sans avoir joui d’aucun bien.
26 Razem będą leżeć w prochu i okryją ich robaki.
Et tous deux se couchent dans la poussière, Tous deux deviennent la pâture des vers.
27 Oto znam wasze myśli i zamiary, [jakie] przeciwko mnie złośliwie obmyślacie.
Je sais bien quelles sont vos pensées, Quels jugements iniques vous portez sur moi.
28 Mówicie bowiem: Gdzie [jest] dom księcia? A gdzie mieszkanie niegodziwych?
Vous dites: Où est la maison de l’homme puissant? Où est la tente qu’habitaient les impies?
29 Czy nie pytaliście podróżnych? Czy nie chcecie poznać ich znaków;
Mais quoi! N’avez-vous point interrogé les voyageurs, Et voulez-vous méconnaître ce qu’ils prouvent?
30 Że niegodziwy jest zachowany na dzień zatracenia? Zostanie przyprowadzony na dzień gniewu.
Au jour du malheur, le méchant est épargné; Au jour de la colère, il échappe.
31 Któż mu wypomni w oczy jego drogę? A kto mu odpłaci za to, co uczynił?
Qui lui reproche en face sa conduite? Qui lui rend ce qu’il a fait?
32 Zaprowadzą go do grobu i zostanie w grobowcu.
Il est porté dans un sépulcre, Et il veille encore sur sa tombe.
33 Słodkie mu będą bryły ziemi z doliny i pociągnie za sobą wszystkich ludzi; a ci, którzy szli przed nim, są niezliczeni.
Les mottes de la vallée lui sont légères; Et tous après lui suivront la même voie, Comme une multitude l’a déjà suivie.
34 Czemu więc daremnie mnie pocieszacie, skoro w waszych odpowiedziach pozostaje fałsz?
Pourquoi donc m’offrir de vaines consolations? Ce qui reste de vos réponses n’est que perfidie.
