Hioba 20
1 Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:
Odpovídaje pak Zofar Naamatský, řekl:
2 Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.
Z příčiny té myšlení má k odpovídání tobě nutí mne, a to abych rychle učinil,
3 Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:
Že kárání k zahanbení svému slyším, pročež duch můj osvícený nutí mne, aťbych odpovídal.
4 Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;
Zdaž nevíš o tom, že od věků, a jakž postavil Bůh člověka na zemi,
5 Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?
Plésání bezbožných krátké jest, a veselí pokrytce jen na chvílku?
6 Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;
Byť pak vstoupila až k nebi pýcha jeho, a hlava jeho oblaku by se dotkla,
7 [To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?
Však jako lejno jeho na věky zahyne. Ti, kteříž jej vídali, řeknou: Kam se poděl?
8 Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.
Jako sen pomine, aniž ho naleznou; nebo uteče jako vidění noční.
9 Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.
Oko, kteréž ho vídalo, již ho nikdy neuzří, aniž více patřiti bude na něj místo jeho.
10 Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.
Synové jeho budou přízně u nuzných hledati, a ruce jeho musejí zase vraceti loupež svou.
11 Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.
Kosti jeho naplněny jsou hříchy mladosti jeho, a s ním v prachu lehnou.
12 A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;
A ačkoli zlost sladne v ústech jeho, a chová ji pod jazykem svým;
13 Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;
Kochá se v ní, a nepouští jí, ale zdržuje ji u prostřed dásní svých:
14 [To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.
Však pokrm ten ve střevách jeho promění se; bude jako žluč hadů nejlítějších u vnitřnostech jeho.
15 Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.
Zboží nahltané vyvrátí, z břicha jeho Bůh silný je vyžene.
16 Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.
Jed hadů lítých ssáti bude, zabije ho jazyk ještěrčí.
17 Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.
Neuzří pramenů potoků a řek medu a másla.
18 Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].
Navrátí úsilé cizí, a nezažive ho, vedlé nátisku svého rozličného; nebude na ně vesel.
19 Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.
Nebo utiskal a opouštěl nuzné, dům zloupil a nestavěl ho.
20 Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.
Pročež nesezná nic pokojného v životě svém, aniž které nejrozkošnější své věci bude moci zachovati.
21 Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.
Nic mu nepozůstane z pokrmu jeho, tak že nebude míti, čím by se troštoval.
22 Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.
Byť pak i dovršena byla hojnost jeho, ssoužení míti bude; každá ruka trapiče oboří se na něj.
23 Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.
By měl čím naplniti břicho své, dopustí na něj Bůh prchlivost hněvu svého, kterouž na něj dštíti bude i na pokrm jeho.
24 [Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.
Když utíkati bude před zbrojí železnou, prostřelí ho lučiště ocelivé.
25 Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.
Střela vyňata bude z toulu a vystřelena, nadto meč pronikne žluč jeho; a když odcházeti bude, přikvačí jej hrůzy.
26 Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.
Všeliká neštěstí jsou polečena v skrýších jeho, zžíře jej oheň nerozdmýchaný, zle se povede i pozůstalému v stanu jeho.
27 Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
Odkryjí nebesa nepravost jeho, a země povstane proti němu.
28 Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.
Rozptýlena bude úroda domu jeho, rozplyne se v den hněvu jeho.
29 Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.
Tenť jest podíl člověka bezbožného od Boha, to, pravím, dědictví vyrčené jemu od Boha silného.
