Hioba 19
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Respondeu porém Job, e disse:
2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
Até quando entristecereis a minha alma, e me quebrantareis com palavras?
3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
Já dez vezes me envergonhastes; vergonha não tendes: contra mim vos endureceis.
4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
Embora haja eu, na verdade, errado, comigo ficará o meu erro.
5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
Se devéras vos levantaes contra mim, e me arguis com o meu opprobrio,
6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
Sabei agora que Deus é o que me transtornou, e com a sua rede me cercou.
7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
Eis que clamo: Violencia; porém não sou ouvido; grito: Soccorro; porém não ha justiça.
8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
O meu caminho entrincheirou, e já não posso passar, e nas minhas veredas poz trevas.
9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
Da minha honra me despojou; e tirou-me a corôa da minha cabeça.
10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
Derribou-me elle em roda, e eu me vou, e arrancou a minha esperança, como a uma arvore.
11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
E fez inflammar contrar mim a sua ira, e me reputou para comsigo, como a seus inimigos.
12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
Juntas vieram as suas tropas, e prepararam contra mim o seu caminho, e se acamparam ao redor da minha tenda.
13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
Poz longe de mim a meus irmãos, e os que me conhecem devéras me estranharam.
14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
Os meus parentes me deixaram, e os meus conhecidos se esqueceram de mim.
15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
Os meus domesticos e as minhas servas me reputaram como um estranho, e vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.
16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
Chamei a meu creado, e elle me não respondeu, supplicando-lhe eu por minha propria bocca.
17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
O meu bafo se fez estranho a minha mulher, e eu a supplico pelos filhos do meu corpo.
18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
Até os rapazes me desprezam, e, levantando-me eu, fallam contra mim.
19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
Todos os homens do meu secreto conselho me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.
20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
Os meus ossos se apegaram á minha pelle e á minha carne, e escapei só com a pelle dos meus dentes.
21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
Compadecei-vos de mim, amigos meus, compadecei-vos de mim, porque a mão de Deus me tocou.
22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
Porque me perseguis assim como Deus, e da minha carne vos não fartaes?
23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
Quem me déra agora, que as minhas palavras se escrevessem! quem me dera, que se gravassem n'um livro!
24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
E que, com penna de ferro, e com chumbo, para sempre fossem esculpidas na rocha!
25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
Porque eu sei que o meu Redemptor vive, e que estará em pé no derradeiro dia sobre o pó.
26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
E depois de roida a minha pelle, comtudo desde a minha carne verei a Deus,
27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
A quem eu verei por mim mesmo, e os meus olhos o verão, e não outro: e por isso os meus rins se consomem no meu seio.
28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
Na verdade, que devieis dizer: Porque o perseguimos? Pois a raiz da accusação se acha em mim.
29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
Temei vós mesmos a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que haverá um juizo.
