Hioba 19
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Respondens autem Iob, dixit:
2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?
3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.
4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea.
5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.
6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.
7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet.
8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit.
9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.
10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam.
11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.
12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.
13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.
14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei.
15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
Inquilini domus meæ, et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.
16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum.
17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.
18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.
19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me.
20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.
21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me.
22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?
23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro
24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?
25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:
26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum.
27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo.
28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?
29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium.
