Hioba 19

1 Wtedy Hiob odpowiedział:

Tetapi Ayub menjawab:

2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

"Berapa lama lagi kamu menyakitkan hatiku, dan meremukkan aku dengan perkataan?

3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

Sekarang telah sepuluh kali kamu menghina aku, kamu tidak malu menyiksa aku.

4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

Jika aku sungguh tersesat, maka aku sendiri yang menanggung kesesatanku itu.

5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

Jika kamu sungguh hendak membesarkan diri terhadap aku, dan membuat celaku sebagai bukti terhadap diriku,

6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

insafilah, bahwa Allah telah berlaku tidak adil terhadap aku, dan menebarkan jala-Nya atasku.

7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

Sesungguhnya, aku berteriak: Kelaliman!, tetapi tidak ada yang menjawab. Aku berseru minta tolong, tetapi tidak ada keadilan.

8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

Jalanku ditutup-Nya dengan tembok, sehingga aku tidak dapat melewatinya, dan jalan-jalanku itu dibuat-Nya gelap.

9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

Ia telah menanggalkan kemuliaanku dan merampas mahkota di kepalaku.

10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

Ia membongkar aku di semua tempat, sehingga aku lenyap, dan seperti pohon harapanku dicabut-Nya.

11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

Murka-Nya menyala terhadap aku, dan menganggap aku sebagai lawan-Nya.

12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

Pasukan-Nya maju serentak, mereka merintangi jalan melawan aku, lalu mengepung kemahku.

13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

Saudara-saudaraku dijauhkan-Nya dari padaku, dan kenalan-kenalanku tidak lagi mengenal aku.

14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

Kaum kerabatku menghindar, dan kawan-kawanku melupakan aku.

15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

Anak semang dan budak perempuanku menganggap aku orang yang tidak dikenal, aku dipandang mereka orang asing.

16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

Kalau aku memanggil budakku, ia tidak menyahut; aku harus membujuknya dengan kata-kata manis.

17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

Nafasku menimbulkan rasa jijik kepada isteriku, dan bauku memualkan saudara-saudara sekandungku.

18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

Bahkan kanak-kanakpun menghina aku, kalau aku mau berdiri, mereka mengejek aku.

19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

Semua teman karibku merasa muak terhadap aku; dan mereka yang kukasihi, berbalik melawan aku.

20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

Tulangku melekat pada kulit dan dagingku, dan hanya gusiku yang tinggal padaku.

21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

Kasihanilah aku, kasihanilah aku, hai sahabat-sahabatku, karena tangan Allah telah menimpa aku.

22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

Mengapa kamu mengejar aku, seakan-akan Allah, dan tidak menjadi kenyang makan dagingku?

23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

Ah, kiranya perkataanku ditulis, dicatat dalam kitab,

24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

terpahat dengan besi pengukir dan timah pada gunung batu untuk selama-lamanya!

25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

Tetapi aku tahu: Penebusku hidup, dan akhirnya Ia akan bangkit di atas debu.

26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

Juga sesudah kulit tubuhku sangat rusak, tanpa dagingkupun aku akan melihat Allah,

27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

yang aku sendiri akan melihat memihak kepadaku; mataku sendiri menyaksikan-Nya dan bukan orang lain. Hati sanubariku merana karena rindu.

28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

Kalau kamu berkata: Kami akan menuntut dia dan mendapatkan padanya sebab perkaranya!,

29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.

takutlah kepada pedang, karena kegeraman mendatangkan hukuman pedang, agar kamu tahu, bahwa ada pengadilan."