Hioba 19
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Darauf erwidert Job und spricht:
2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
"Wie lange peinigt ihr mich noch, zermartert mich mit euren Worten?
3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
Wohl dutzendmal versuchtet ihr, mir eine Niederlage zu bereiten. Ihr schämt euch nicht, zum Angriff gegen mich zu schreiten.
4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
Ist's wahr, daß wirklich ich geirrt und daß im Irrtum ich verharre?
5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
Wollt ihr gar groß tun gegen mich, so müßt ihr meine Schande mir beweisen.
6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
So seht doch ein, daß Gott mir Hindernisse legt! Er hat mich in sein Netz verstrickt.
7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
Ich schreie: 'Ha, Gewalttat'; niemand hört's. Ich rufe, und mein Recht bleibt aus.
8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
Er hat mir meinen Weg verbaut, und meinen Pfad in Finsternis gehüllt.
9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
Der Ehre hat er mich beraubt, die Krone mir vom Haupt gerissen,
10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
zerschmettert mich, daß ich zerfahren und reißt, wie einen Baum, so mir das Hoffen aus.
11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
Sein Zorn ist wider mich entbrannt; er achtet mich als seinen Feind.
12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
All seine Scharen rücken an, erbauen einen Damm gerade auf mich zu und lagern rings sich um mein Zelt.
13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
Mich lassen meine Brüder; Vertraute gehen von mir.
14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
Nachbarn und Freunde bleiben aus, und meines Hauses Schützlinge vergessen mich.
15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
Die Mägde achten mich für einen Fremden; ein Unbekannter bin ich ihnen.
16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
Der Knecht hört nicht, wenn ich ihn rufe; ich muß ihn buchstäblich aufsuchen.
17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
Und für mein Weib ist meine Zuneigung ein Ekel und meine Zärtlichkeiten meinen eigenen Kindern.
18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
Sogar die Buben, sie verachten mich; sie spotten meiner, wenn ich mich erhebe.
19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
Die Mindesten aus meinem Kreis verabscheun mich; es wenden, die ich gerngehabt, sich gegen mich.
20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
An meiner Haut, an meinem Fleisch klebt mein Gebein; mit meinen Narben bin ich einzig da.
21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
Erbarmet euch! Erbarmet euch, ihr meine Freunde! Denn Gottes Hand hat mich getroffen.
22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
Warum verfolgt ihr mich wie Gott? Habt ihr an mir noch nicht genug?
23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
Ach, möchten meine Worte aufgezeichnet und in ein Buch geschrieben werden,
24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
auf Blei mit Eisenstift, auf ewig in den Fels gehauen!
25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
Ich weiß bestimmt, für mich lebt ein Verteidiger, und schließlich tritt er doch auf Erden auf.
26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
Dann ändert sich mein Körper hier; ich schaue Gott in meinem Leibe.
27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
Den ich für mich ersehne, den sehe ich allein und niemand sonst; mag auch das Herz mir in der Brust hinschwinden.
28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
Ihr sprechet ja: 'Womit nur wollen gegen ihn wir vorgehen, da doch der Hauptgrund jetzt bei ihm gefunden ist?'
29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
Nur hütet euch vor der Verleumdung! Verleumdung ist ja Gift und Sünde, daß ihr erfahrt, was richten heißt."
