Hioba 19
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Und Hiob antwortete und sprach:
2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
Wie lange wollt ihr meine Seele plagen und mich mit Worten zermalmen?
3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
Schon zehnmal ist es, daß ihr mich geschmäht habt; ihr schämet euch nicht, mich zu verletzen.
4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
Und habe ich auch wirklich geirrt, so bleibt doch mein Irrtum bei mir.
5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
Wenn ihr wirklich wider mich großtun wollt, und wider mich dartun meine Schmach,
6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
so wisset denn, daß Gott mich in meinem Rechte gebeugt und mich umstellt hat mit seinem Netze.
7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
Siehe, ich schreie über Gewalttat, und werde nicht erhört; ich rufe um Hilfe, und da ist kein Recht.
8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
Er hat meinen Weg verzäunt, daß ich nicht hinüber kann, und auf meine Pfade legte er Finsternis.
9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
Meine Ehre hat er mir ausgezogen, und weggenommen die Krone meines Hauptes.
10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
Er hat mich niedergerissen ringsum, so daß ich vergehe, und hat meine Hoffnung ausgerissen wie einen Baum.
11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
Und seinen Zorn ließ er wider mich entbrennen, und achtete mich seinen Feinden gleich.
12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
Allzumal kamen seine Scharen und bahnten ihren Weg wider mich, und lagerten sich rings um mein Zelt.
13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
Meine Brüder hat er von mir entfernt, und meine Bekannten sind mir ganz entfremdet.
14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
Meine Verwandten bleiben aus, und meine Vertrauten haben mich vergessen.
15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
Meine Hausgenossen und meine Mägde achten mich für einen Fremden; ein Ausländer bin ich in ihren Augen geworden.
16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
Meinem Knechte rufe ich, und er antwortet nicht; mit meinem Munde muß ich zu ihm flehen.
17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
Mein Atem ist meinem Weibe zuwider, und mein übler Geruch den Kindern meiner Mutter.
18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
Selbst Buben verachten mich; will ich aufstehen, so reden sie über mich.
19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
Alle meine Vertrauten verabscheuen mich, und die ich liebte, haben sich gegen mich gekehrt.
20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
Mein Gebein klebt an meiner Haut und an meinem Fleische, und nur mit der Haut meiner Zähne bin ich entronnen.
21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
Erbarmet euch meiner, erbarmet euch meiner, ihr meine Freunde! Denn die Hand Gottes hat mich angetastet.
22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
Warum verfolget ihr mich wie Gott, und werdet meines Fleisches nicht satt?
23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
O daß doch meine Worte aufgeschrieben würden! O daß sie in ein Buch gezeichnet würden,
24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
mit eisernem Griffel und Blei in den Felsen eingehauen auf ewig!
25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
Und ich, ich weiß, daß mein Erlöser lebt, und als der Letzte wird er auf der Erde stehen;
26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
und ist nach meiner Haut dieses da zerstört, so werde ich aus meinem Fleische Gott anschauen,
27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
welchen ich selbst mir anschauen, und den meine Augen sehen werden, und kein anderer: meine Nieren verschmachten in meinem Innern. -
28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
Wenn ihr saget: Wie wollen wir ihn verfolgen? und daß die Wurzel der Sache in mir sich befinde,
29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
so fürchtet euch vor dem Schwerte! Denn das Schwert ist der Grimm über die Missetaten; auf daß ihr wisset, daß ein Gericht ist.
