Hioba 19
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Alors Job prit la parole, et dit:
2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
Jusques à quand affligerez-vous mon âme, et m'accablerez-vous de paroles?
3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
Voilà déjà dix fois que vous m'outragez: vous n'avez pas honte de me maltraiter?
4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
Vraiment si j'ai failli, ma faute demeure avec moi.
5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
Si vraiment vous vous élevez contre moi, si vous me reprochez l'opprobre où je me trouve,
6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
Sachez donc que c'est Dieu qui m'a fait tort, et qui a tendu ses filets autour de moi.
7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
Voici, je crie à la violence, et on ne me répond pas; je crie au secours, et il n'y a point de justice!
8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
Il a fermé mon chemin, et je ne puis passer; il a mis des ténèbres sur mes sentiers.
9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
Il m'a dépouillé de ma gloire; il a ôté la couronne de ma tête.
10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
Il m'a détruit de tous côtés, et je m'en vais; il a arraché, comme un arbre, mon espérance.
11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
Il a allumé sa colère contre moi, et il m'a tenu pour l'un de ses ennemis.
12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
Ses troupes sont venues en-semble; elles ont dressé contre moi leurs chaussées, et se sont campées autour de ma tente.
13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
Il a éloigné de moi mes frères, et ceux qui me connaissaient se sont écartés comme des étrangers;
14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
Mes proches m'ont abandonné, et mes connaissances m'ont oublié.
15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
Les hôtes de ma maison et mes servantes m'ont traité comme un étranger; je suis devenu un inconnu pour eux.
16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
J'ai appelé mon serviteur, il ne m'a pas répondu; de ma propre bouche, j'ai dû le supplier.
17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
Mon haleine est insupportable à ma femme, et ma prière aux fils de ma mère.
18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
Les petits enfants eux-mêmes me méprisent: si je veux me lever, ils parlent contre moi.
19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
Tous mes intimes m'ont en abomination, et ceux que j'aimais se sont tournés contre moi.
20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
Mes os se sont attachés à ma peau et à ma chair, et je me suis échappé avec la peau de mes dents.
21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
Ayez pitié de moi, ayez pitié de moi, vous, mes amis! Car la main de Dieu m'a frappé.
22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
Pourquoi me persécutez-vous comme Dieu, et ne pouvez-vous vous rassasier de ma chair?
23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
Oh! je voudrais que mes paroles fussent écrites quelque part! Je voudrais qu'elles fussent inscrites dans un livre;
24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
Qu'avec un burin de fer et avec du plomb, elles fussent gravées sur le roc, pour toujours!
25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
Pour moi, je sais que mon Rédempteur est vivant, qu'à la fin il se lèvera sur la terre,
26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
Et qu'après cette peau qui se détruit, et hors de ma chair, je verrai Dieu;
27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
Moi, je le verrai, à moi propice; mes yeux le verront, et non un autre. Mes reins se consument en mon sein!
28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
Si vous dites: Comment le poursuivrons-nous, et trouverons-nous en lui la cause de son malheur?
29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
Craignez l'épée pour vous-mêmes, car la fureur est un crime digne de l'épée, afin que vous sachiez qu'il y a un jugement.
