Hioba 19
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Job prit la parole et dit:
2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
Jusques à quand affligerez-vous mon âme, Et m’écraserez-vous de vos discours?
3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
Voilà dix fois que vous m’outragez; N’avez-vous pas honte de m’étourdir ainsi?
4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
Si réellement j’ai péché, Seul j’en suis responsable.
5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
Pensez-vous me traiter avec hauteur? Pensez-vous démontrer que je suis coupable?
6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
Sachez alors que c’est Dieu qui me poursuit, Et qui m’enveloppe de son filet.
7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
Voici, je crie à la violence, et nul ne répond; J’implore justice, et point de justice!
8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
Il m’a fermé toute issue, et je ne puis passer; Il a répandu des ténèbres sur mes sentiers.
9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
Il m’a dépouillé de ma gloire, Il a enlevé la couronne de ma tête.
10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
Il m’a brisé de toutes parts, et je m’en vais; Il a arraché mon espérance comme un arbre.
11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
Il s’est enflammé de colère contre moi, Il m’a traité comme l’un de ses ennemis.
12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
Ses troupes se sont de concert mises en marche, Elles se sont frayées leur chemin jusqu’à moi, Elles ont campé autour de ma tente.
13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
Il a éloigné de moi mes frères, Et mes amis se sont détournés de moi;
14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
Je suis abandonné de mes proches, Je suis oublié de mes intimes.
15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
Je suis un étranger pour mes serviteurs et mes servantes, Je ne suis plus à leurs yeux qu’un inconnu.
16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
J’appelle mon serviteur, et il ne répond pas; Je le supplie de ma bouche, et c’est en vain.
17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
Mon humeur est à charge à ma femme, Et ma plainte aux fils de mes entrailles.
18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
Je suis méprisé même par des enfants; Si je me lève, je reçois leurs insultes.
19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
Ceux que j’avais pour confidents m’ont en horreur, Ceux que j’aimais se sont tournés contre moi.
20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair; Il ne me reste que la peau des dents.
21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous, mes amis! Car la main de Dieu m’a frappé.
22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
Pourquoi me poursuivre comme Dieu me poursuit? Pourquoi vous montrer insatiables de ma chair?
23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
Oh! Je voudrais que mes paroles fussent écrites, Qu’elles fussent écrites dans un livre;
24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
Je voudrais qu’avec un burin de fer et avec du plomb Elles fussent pour toujours gravées dans le roc…
25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
Mais je sais que mon rédempteur est vivant, Et qu’il se lèvera le dernier sur la terre.
26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
Quand ma peau sera détruite, il se lèvera; Quand je n’aurai plus de chair, je verrai Dieu.
27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
Je le verrai, et il me sera favorable; Mes yeux le verront, et non ceux d’un autre; Mon âme languit d’attente au-dedans de moi.
28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
Vous direz alors: Pourquoi le poursuivions-nous? Car la justice de ma cause sera reconnue.
29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
Craignez pour vous le glaive: Les châtiments par le glaive sont terribles! Et sachez qu’il y a un jugement.
