Hioba 19
1 Wtedy Hiob odpowiedział:
Alors Job prit la parole et dit:
2 Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
Jusques à quand affligerez-vous mon âme, et m'accablerez-vous de vos discours?
3 Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
Voilà dix fois que vous m'insultez, que vous m'outragez sans pudeur.
4 A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
Quand même j'aurais failli, c'est avec moi que demeure ma faute.
5 A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
Mais vous, qui vous élevez contre moi, qui invoquez mon opprobre pour me convaincre,
6 Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
sachez enfin que c'est Dieu qui m'opprime, et qui m'enveloppe de son filet.
7 Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
Voici que je crie à la violence, et nul ne me répond! J'en appelle, et point de justice!
8 Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
Il m'a barré le chemin, et je ne puis passer: il a répandu les ténèbres sur mes sentiers.
9 Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
Il m'a dépouillé de ma gloire, il a enlevé la couronne de ma tête.
10 Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
Il m'a sapé tout à l'entour, et je tombe; il a déraciné, comme un arbre, mon espérance.
11 Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
Sa colère s'est allumée contre moi; il m'a traité comme ses ennemis.
12 Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
Ses bataillons sont venus ensemble, ils se sont frayés un chemin jusqu'à moi, ils font le siège de ma tente.
13 Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
Il a éloigné de moi mes frères; mes amis se sont détournés de moi.
14 Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
Mes proches m'ont abandonné, mes intimes m'ont oublié.
15 Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
Les hôtes de ma maison et mes servantes me traitent comme un étranger; je suis un inconnu à leurs yeux.
16 Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
J'appelle mon serviteur, et il ne me répond pas; je suis réduit à le supplier de ma bouche.
17 Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
Ma femme a horreur de mon haleine, je demande grâce aux fils de mon sein.
18 Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
Les enfants eux-mêmes me méprisent; si je me lève, ils me raillent.
19 Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
Tous ceux qui étaient mes confidents m'ont en horreur, ceux que j'aimais se tournent contre moi.
20 Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair, je me suis échappé avec la peau de mes dents.
21 Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous du moins, mes amis, car la main de Dieu m'a frappé!
22 Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
Pourquoi me poursuivez-vous, comme Dieu me poursuit? Pourquoi êtes-vous insatiables de ma chair?
23 Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
Oh! Qui me donnera que mes paroles soient écrites! Qui me donnera qu'elles soient consignées dans un livre,
24 Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
qu'avec un burin de fer et du plomb, elles soient pour toujours gravées dans le roc!
25 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
Je sais que mon vengeur est vivant, et qu'il se lèvera le dernier sur la poussière.
26 A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
Alors de ce squelette, revêtu de sa peau, de ma chair je verrai Dieu.
27 Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
Moi-même je le verrai; mes yeux le verront, et non un autre; mes reins se consument d'attente au-dedans de moi.
28 Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
Vous direz alors: « Pourquoi le poursuivions-nous? » et la justice de ma cause sera reconnue.
29 Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.
Ce jour-là, craignez pour vous le glaive: terribles sont les vengeances du glaive! Et vous saurez qu'il y a une justice.
